YingYang
New member
Suriye’nin Kuzeybatısında bulunan İdlib’de vatandaşlar hayata tutunmaya çalışıyor. 11 yıldır devam eden savaştan kaçıp İdlib’e sığınan yaklaşık 2 buçuk milyon kişi sondaki kamplarda güç kaideler altında yaşamaya devam ediyor. Bölgede birden fazla vakit ekmek ve su üzere temel gereksinimlerini karşılamakta zorlanan mültecilerin yaşadığı yüzlerce kamp bulunuyor.
KAMPTA 300 ÇOCUK VAR
Yeni Şafak bu kamplardan biri olan Siale kampı’nı ziyaret etti. Uzun göç seyahatiyle bu kampa gelen 85 aile geçimlerini tarım ve dikiş nakışla sağlıyor. Kampta 300 çocuk, bir sınıf ve bir bulunuyor. Yalnızca iki tuvaletin bulunduğu kampta su kahrı yaşanıyor. Yağmur ve kar yağışlarının bol olduğu kampta çadırlar su ve çamur ortasında kalıyor. Kamp sakinleri olağan yaşamalarına devam edebilmek için yalnızca ekmek ve su istiyor.
Ammunal Arif çocuklarıyla bir arada kampta kalıyor.
SINIFLAR ÇAMUR İÇİNDE
Kampın öğretmeni Ümmü Muhammed, “Öğrencilerimin eğitim koşulları fazlaca makûs. Bir müfredatımız yok. 100 çocuğa öğretmenlik yapıyorum. Okuma yazma ve matematik öğretiyorum. Yağmur yağdığında çadırdaki sınıflarımız çamur ortasında kalıyor. Tek isteğim bu kayıp kuşağın kendini kurtarması” dedi.
SIRTIMI DUVARA DAYAMAYI ÖZLEDİM
Altı yıl evvel eşinin şehit olmasıyla kampta yaşamaya başlayan Ammunal Arif, “Bizim göç etmek üzere bir kaygımız yok. Tek isteğim çocuklarımın yaşayabilmesi. Çadır kaideleri epey sıkıntı. İnsan sırtını duvara dayamayı bile özlüyormuş” dedi. Savaş sırasında eşini kaybeden Zahide Muhammed de, “Günlük yararımız ve yardımlarla geçiniyoruz. Hava burada epeyce soğuk” sözlerini kullandı. Eşini savaşta kaydeden kamp sakini Fatma Cilo, “10 çocuğum var. Beş yıl evvel buraya geldim. Savaştan evvel de ben terzilik yapıyordum. Artık de kamplardaki çadırları dikmeye gidiyorum. Yemek bulamıyoruz, su yok, çocuklarıma kitap yok. Geceleri epeyce soğuk oluyor. Sobamız bile yok” dedi.
KAMPTA 300 ÇOCUK VAR
Yeni Şafak bu kamplardan biri olan Siale kampı’nı ziyaret etti. Uzun göç seyahatiyle bu kampa gelen 85 aile geçimlerini tarım ve dikiş nakışla sağlıyor. Kampta 300 çocuk, bir sınıf ve bir bulunuyor. Yalnızca iki tuvaletin bulunduğu kampta su kahrı yaşanıyor. Yağmur ve kar yağışlarının bol olduğu kampta çadırlar su ve çamur ortasında kalıyor. Kamp sakinleri olağan yaşamalarına devam edebilmek için yalnızca ekmek ve su istiyor.
Ammunal Arif çocuklarıyla bir arada kampta kalıyor.
SINIFLAR ÇAMUR İÇİNDE
Kampın öğretmeni Ümmü Muhammed, “Öğrencilerimin eğitim koşulları fazlaca makûs. Bir müfredatımız yok. 100 çocuğa öğretmenlik yapıyorum. Okuma yazma ve matematik öğretiyorum. Yağmur yağdığında çadırdaki sınıflarımız çamur ortasında kalıyor. Tek isteğim bu kayıp kuşağın kendini kurtarması” dedi.
SIRTIMI DUVARA DAYAMAYI ÖZLEDİM
Altı yıl evvel eşinin şehit olmasıyla kampta yaşamaya başlayan Ammunal Arif, “Bizim göç etmek üzere bir kaygımız yok. Tek isteğim çocuklarımın yaşayabilmesi. Çadır kaideleri epey sıkıntı. İnsan sırtını duvara dayamayı bile özlüyormuş” dedi. Savaş sırasında eşini kaybeden Zahide Muhammed de, “Günlük yararımız ve yardımlarla geçiniyoruz. Hava burada epeyce soğuk” sözlerini kullandı. Eşini savaşta kaydeden kamp sakini Fatma Cilo, “10 çocuğum var. Beş yıl evvel buraya geldim. Savaştan evvel de ben terzilik yapıyordum. Artık de kamplardaki çadırları dikmeye gidiyorum. Yemek bulamıyoruz, su yok, çocuklarıma kitap yok. Geceleri epeyce soğuk oluyor. Sobamız bile yok” dedi.