Muhendis
New member
Yeni yüksek çözünürlüklü mikroskop imajları, polimiksinler ismi verilen bir antibiyotik sınıfının bakterilerin hücre zarlarını kristalize ettiğini gösteriyor. Araştırmacılar, mikropların çoklukla esnek yağ moleküllerinden oluşan petek biçimindeki kristallerin ince kırılgan katmanlara dönüştüğünü bildiriyor. Bu katmanlar kırıldığında ise, bakteriler ölüyor. Biz de bu yazımızda bahsin detaylarından bahsediyoruz.
Kaynak: https://www.sciencenews.org/article/m…
İsviçre’deki Basel Üniversitesi’nde bir yapısal biyolog olan Sebastian Hiller, bulgunun büsbütün sürpriz bir keşif olduğunu söylüyor.
Hiller, biyofizikçi Selen Manioğlu ve meslektaşları, antibiyotikleri farklı bir deney için denetleyici olarak kullanıyorlardı. Hiller ve araştırmacılar mikroskoplarıyla denetim ettiklerinde ‘Hemen anladık; bu özel bir şey olmalıydı’ diyorlar.
Kolistin üzere polimiksin antibiyotikleri 1940’larda keşfedildi ve öbür ilaçların birçoklarına direnç geliştiren bakterilere karşı kuvvetli bir son savunma olarak kullanılıyorlar.
Araştırmacılar, polimiksinlerin bir biçimde bakteri hücre zarlarına müdahale ettiğini aslına bakarsanız biliyorlardı. Fakat takımın keşfettiği üzere daha etkileyici bir senaryoyu kimse hayal etmemişti.
Yeni çalışmada Hiller ve meslektaşları, Escherichia coli bakterisinin hücre zarının modüllerini değişen kolistin konsantrasyonlarına maruz bıraktılar.
Atomik mikroskop ile yapılan görüntüleme, bakterileri öldürmek için gereken en az konsantrasyonlarda kristallerin oluştuğunu ortaya çıkardı. İlaca maruz kalan kolistine dirençli alt-türler ise kristal oluşturmadı.
Sonuçlar, polimiksinlerin hücre zarını kırılgan ve savunmasız bırakan kristal bir yapıya düzenleyerek çalıştığını göstermekte.
Utrecht Üniversitesi’nde biyokimyacı olan Markus Weingarth, ‘Bu, şimdiye kadar uzaktan bile var iseyılmamış bir şey. Bu fazlaca değerli bir çalışma. Hatta bunun devrimsel bir buluş olduğunu bile söyleyebilirim’ diyor.
Polimiksinlerin hücre zarlarını tam olarak nasıl kristalleştirdiği belirsizliğini koruyor.
Bu bir sorun zira kimi bakteriler polimiksinlere karşı direnç geliştiriyor ve bu giderek yaygınlaşıyor. Weingarth, ilaçların nasıl çalıştığını ortaya çıkarmaya yardımcı olacak bunun üzere daha fazla çalışma olmadan, bilim insanlarının antibiyotikleri daha tesirli hale getirmek için ilaçlar üzerinde oynama yapamayacağını söylüyor. Hiller, polimiksinlerin kristalleşme güçlerine dair bu birinci bakışın, bilim insanlarının antibiyotiklere karşı dirençle uğraş etmesine yardımcı olacağını umuyor. Hiller, ‘Bu kavramları anlamak katiyetle biroldukca fikir ve yeni ilaçlar yapma potansiyeli getirecektir’ diye kelamlarını bitiriyor.
Siz bu bahis hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!
Kaynak: https://www.sciencenews.org/article/m…
İsviçre’deki Basel Üniversitesi’nde bir yapısal biyolog olan Sebastian Hiller, bulgunun büsbütün sürpriz bir keşif olduğunu söylüyor.
Hiller, biyofizikçi Selen Manioğlu ve meslektaşları, antibiyotikleri farklı bir deney için denetleyici olarak kullanıyorlardı. Hiller ve araştırmacılar mikroskoplarıyla denetim ettiklerinde ‘Hemen anladık; bu özel bir şey olmalıydı’ diyorlar.
Kolistin üzere polimiksin antibiyotikleri 1940’larda keşfedildi ve öbür ilaçların birçoklarına direnç geliştiren bakterilere karşı kuvvetli bir son savunma olarak kullanılıyorlar.
Araştırmacılar, polimiksinlerin bir biçimde bakteri hücre zarlarına müdahale ettiğini aslına bakarsanız biliyorlardı. Fakat takımın keşfettiği üzere daha etkileyici bir senaryoyu kimse hayal etmemişti.
Yeni çalışmada Hiller ve meslektaşları, Escherichia coli bakterisinin hücre zarının modüllerini değişen kolistin konsantrasyonlarına maruz bıraktılar.
Atomik mikroskop ile yapılan görüntüleme, bakterileri öldürmek için gereken en az konsantrasyonlarda kristallerin oluştuğunu ortaya çıkardı. İlaca maruz kalan kolistine dirençli alt-türler ise kristal oluşturmadı.
Sonuçlar, polimiksinlerin hücre zarını kırılgan ve savunmasız bırakan kristal bir yapıya düzenleyerek çalıştığını göstermekte.
Utrecht Üniversitesi’nde biyokimyacı olan Markus Weingarth, ‘Bu, şimdiye kadar uzaktan bile var iseyılmamış bir şey. Bu fazlaca değerli bir çalışma. Hatta bunun devrimsel bir buluş olduğunu bile söyleyebilirim’ diyor.
Polimiksinlerin hücre zarlarını tam olarak nasıl kristalleştirdiği belirsizliğini koruyor.
Bu bir sorun zira kimi bakteriler polimiksinlere karşı direnç geliştiriyor ve bu giderek yaygınlaşıyor. Weingarth, ilaçların nasıl çalıştığını ortaya çıkarmaya yardımcı olacak bunun üzere daha fazla çalışma olmadan, bilim insanlarının antibiyotikleri daha tesirli hale getirmek için ilaçlar üzerinde oynama yapamayacağını söylüyor. Hiller, polimiksinlerin kristalleşme güçlerine dair bu birinci bakışın, bilim insanlarının antibiyotiklere karşı dirençle uğraş etmesine yardımcı olacağını umuyor. Hiller, ‘Bu kavramları anlamak katiyetle biroldukca fikir ve yeni ilaçlar yapma potansiyeli getirecektir’ diye kelamlarını bitiriyor.
Siz bu bahis hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!