Muhendis
New member
Bir adamın doğmamış ikizleri, genetik kimerizm yardımıyla oğlunun babası oldu. Evet bu cümle biraz baş karıştırıcı geldi. Lakin olay tam olarak bu biçimde. Yapılan DNA testlerinde gerçek baba daima olarak çocuğunun amcası üzere çıkınca olay uygunca araştırıldı. Gerçek yapılan bütün testler ve davalar kararında ortaya çıktı.
Genetik hayli baş karıştıran bir bilim kısmı. Bilhassa olay kimliğe geldiğinde olaylar hayli daha karışık bir hal alabiliyor.
Son senelerda, bir DNA testinin bile %100 yanlışsız olmadığı ortaya çıktı. Zira insanların birden çok DNA çizgisine sahip olduğu ender genetik olaylar var. Bu durum kimerizm olarak isimlendirilir ve bu durum mahkemelerde hayli fazla probleme niye olabiliyor. Transfüzyon tıbbı, doğurganlık klinikleri ve isimli tıp. İşin çılgın yanı, kimerizmin aslında o kadar da ender olmaması, nadiren gözlemlenebilir anormalliklere yol açması niçiniyle tesadüfen keşfedilmesi diyebiliriz.
Dünyaya gelen çocukların yaklaşık sekizde biri ikiz ve bunların birçok tek başına doğuyor.
Ek hücre dizileri, transplantasyon, transfüzyon yahut fetal hücrelerin anneye transferi yoluyla elde edilebilir, lakin birden fazla durumda kimerizm, embriyogenez sırasında bizatihi oluşur. Tüp bebek formülüyle ikizlerde artış olduğu için kimerizm mümkünlüğünü artırır. Feto-maternal transferler haricinde, planlanmamış insan kimerizmi, bedenleri embriyogenez sırasında tek bir hücre kütlesinden her iki genotipin hücrelerini almış olan çift yumurta ikizlerini içerir.
Gebeliklerin yaklaşık sekizde biri ve canlı doğumların yaklaşık sekizde biri ikizdir – birçok tek başına doğar, yaşayan bir ikizi yoktur. Dünyadaki yaklaşık sekiz şahıstan biri, tek çocuk olarak doğan bir ikizdir. Vahim, değil mi?
Washington’lu bir çift doğurganlık tedavisi gördü ve sonunda 2014’te sağlıklı bir oğulları oldu.
Ancak DNA testleri, babanın oğluyla akraba olmadığını gösterdi. Adam, karısının aldattığını reddettikten daha sonra, doğurganlık kliniğinin spermleri karıştırıp karısını öteki bir donörün genetik setiyle gebe bıraktığı kararına vardı. Klinik, kayıtlarını güzelce denetim etti ve rastgele bir kusur bulamadı.
Çift daha fazla babalık testi yaptı, fakat sonuçlar babanın çocuğunun DNA’sının sadece %10’unu paylaştığını göstermeye devam etti.
Çift başları hayli karışınca bir avukat tuttu fakat o da onlara pek yardımcı olamadı. Bu yüzden Barry Starr’ın Bir Genetikçiye Sor bloguna döndü. Stanford Üniversitesi Genetik Departmanı yöneticisi Starr, çiftin 23andMe tarafınca bir tahlil yaptırmasını önerdi, zira şirket akrabalık ve ebeveynlik hakkında genomdaki yüz binlerce belirteci kullanarak düzinelerce yahut daha fazla genetik bilgi sağlıyor.
“Bu çocuğun babası değil amcasısın!” DNA testi daha sonrası bu biçimde bir cümle duyduğunuzu düşünsenize! Hele ki nitekim bir erkek kardeşiniz yoksa ne düşünürdünüz?
Rapor geldiğinde, %25’lik bir eşleşme gösterdi, bu da adamın oğlunun amcası olduğu manasına geliyordu. %50 eşleşme onun baba olduğu manasına gelir. Adamın spermindeki DNA’nın %90 onun DNA’sı ve %10 doğmamış ikizinin DNA’sı olduğu ortaya çıktı. Tabiatın doğmamış bir bireyin varlığını teşvik etmesi için hayli garip bir yol. Bir ikizin öldüğü ve başkası ya da anne ya da plasenta tarafınca emildiği bu durum çoğul gebeliklerin %20-30’unda görülür ve kaybolan ikiz sendromu olarak isimlendirilir.
Bu, babanın rahimdeki ikizinin hücrelerinin bir kısmını emdiği ve bu biçimdece kendisinin ve erkek kardeşinin bir karışımı yahut kimerası olduğu manasına gelir.
Kimerizm aslında sanıldığı kadar ender görülen bir olay değil!
Kendiliğinden insan kimeralarının ortaya çıkması büyük ölçüde hafifçee alınmış olabilir, zira bu cins bireyler çoklukla tesadüfen keşfedilir. Bildirilen birinci hadiseler, genotip testleri beklenen bir yahut iki gen yerine birkaç genin üç yahut dört versiyonunu bulduğunda kan bankalarında bulunmuştu. Ayrıyeten durumlarda bile, ikinci hücre sınırı %25 yahut daha fazlasında bulunmadığı sürece hastalık ekseriyetle fark edilmemektedir.
Gizli bir kimerik hasta, ameliyat sırasında küçük bir kimerik ikinci soy yahut yanlış hücre tipine sahip bir kan ünitesine dramatik bir reaksiyon gösterirse önemli sonuçlar doğabilir.
2001 yılında, Ulm Koleji Hastanesi’ndeki transfüzyon tabibi Willy Flegel ve meslektaşları, birtakım transfüzyon alıcılarında karışık kanında değişmiş RhD antikor profilleri gösteren kimerik bir kan bağışçısı bildirdi. Onların keşfi, 2002’de Alman kan merkezlerinde ve ondan sonrasında Avusturya, İsviçre ve Hollanda’da rutin kan testi kılavuzlarında bir değişikliğe yol açtı ve öteki Avrupa ve Kuzey Amerika ülkelerinde rutin kan testlerinde muhtemel değişiklikler hakkında tartışmaları tetikledi.
Sorun yalnızca yanlış kan kümesine makus reaksiyon veren kimerik hastalar için değil, beraberinde kanı alıcılarını da tehlikeye atabilecek kimerik kan bağışçıları için de mevcut. Bu niçinle Ulm kümesi, kimerik olduğu tespit edilen 8.400’den çok kan bağışçısına kimerizm ve DEL fenotipleri için yeni bir moleküler test uygulamaya başladı.
Peki bu husus hakkında siz ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım.
Genetik hayli baş karıştıran bir bilim kısmı. Bilhassa olay kimliğe geldiğinde olaylar hayli daha karışık bir hal alabiliyor.
Son senelerda, bir DNA testinin bile %100 yanlışsız olmadığı ortaya çıktı. Zira insanların birden çok DNA çizgisine sahip olduğu ender genetik olaylar var. Bu durum kimerizm olarak isimlendirilir ve bu durum mahkemelerde hayli fazla probleme niye olabiliyor. Transfüzyon tıbbı, doğurganlık klinikleri ve isimli tıp. İşin çılgın yanı, kimerizmin aslında o kadar da ender olmaması, nadiren gözlemlenebilir anormalliklere yol açması niçiniyle tesadüfen keşfedilmesi diyebiliriz.
Dünyaya gelen çocukların yaklaşık sekizde biri ikiz ve bunların birçok tek başına doğuyor.
Ek hücre dizileri, transplantasyon, transfüzyon yahut fetal hücrelerin anneye transferi yoluyla elde edilebilir, lakin birden fazla durumda kimerizm, embriyogenez sırasında bizatihi oluşur. Tüp bebek formülüyle ikizlerde artış olduğu için kimerizm mümkünlüğünü artırır. Feto-maternal transferler haricinde, planlanmamış insan kimerizmi, bedenleri embriyogenez sırasında tek bir hücre kütlesinden her iki genotipin hücrelerini almış olan çift yumurta ikizlerini içerir.
Gebeliklerin yaklaşık sekizde biri ve canlı doğumların yaklaşık sekizde biri ikizdir – birçok tek başına doğar, yaşayan bir ikizi yoktur. Dünyadaki yaklaşık sekiz şahıstan biri, tek çocuk olarak doğan bir ikizdir. Vahim, değil mi?
Washington’lu bir çift doğurganlık tedavisi gördü ve sonunda 2014’te sağlıklı bir oğulları oldu.
Ancak DNA testleri, babanın oğluyla akraba olmadığını gösterdi. Adam, karısının aldattığını reddettikten daha sonra, doğurganlık kliniğinin spermleri karıştırıp karısını öteki bir donörün genetik setiyle gebe bıraktığı kararına vardı. Klinik, kayıtlarını güzelce denetim etti ve rastgele bir kusur bulamadı.
Çift daha fazla babalık testi yaptı, fakat sonuçlar babanın çocuğunun DNA’sının sadece %10’unu paylaştığını göstermeye devam etti.
Çift başları hayli karışınca bir avukat tuttu fakat o da onlara pek yardımcı olamadı. Bu yüzden Barry Starr’ın Bir Genetikçiye Sor bloguna döndü. Stanford Üniversitesi Genetik Departmanı yöneticisi Starr, çiftin 23andMe tarafınca bir tahlil yaptırmasını önerdi, zira şirket akrabalık ve ebeveynlik hakkında genomdaki yüz binlerce belirteci kullanarak düzinelerce yahut daha fazla genetik bilgi sağlıyor.
“Bu çocuğun babası değil amcasısın!” DNA testi daha sonrası bu biçimde bir cümle duyduğunuzu düşünsenize! Hele ki nitekim bir erkek kardeşiniz yoksa ne düşünürdünüz?
Rapor geldiğinde, %25’lik bir eşleşme gösterdi, bu da adamın oğlunun amcası olduğu manasına geliyordu. %50 eşleşme onun baba olduğu manasına gelir. Adamın spermindeki DNA’nın %90 onun DNA’sı ve %10 doğmamış ikizinin DNA’sı olduğu ortaya çıktı. Tabiatın doğmamış bir bireyin varlığını teşvik etmesi için hayli garip bir yol. Bir ikizin öldüğü ve başkası ya da anne ya da plasenta tarafınca emildiği bu durum çoğul gebeliklerin %20-30’unda görülür ve kaybolan ikiz sendromu olarak isimlendirilir.
Bu, babanın rahimdeki ikizinin hücrelerinin bir kısmını emdiği ve bu biçimdece kendisinin ve erkek kardeşinin bir karışımı yahut kimerası olduğu manasına gelir.
Kimerizm aslında sanıldığı kadar ender görülen bir olay değil!
Kendiliğinden insan kimeralarının ortaya çıkması büyük ölçüde hafifçee alınmış olabilir, zira bu cins bireyler çoklukla tesadüfen keşfedilir. Bildirilen birinci hadiseler, genotip testleri beklenen bir yahut iki gen yerine birkaç genin üç yahut dört versiyonunu bulduğunda kan bankalarında bulunmuştu. Ayrıyeten durumlarda bile, ikinci hücre sınırı %25 yahut daha fazlasında bulunmadığı sürece hastalık ekseriyetle fark edilmemektedir.
Gizli bir kimerik hasta, ameliyat sırasında küçük bir kimerik ikinci soy yahut yanlış hücre tipine sahip bir kan ünitesine dramatik bir reaksiyon gösterirse önemli sonuçlar doğabilir.
2001 yılında, Ulm Koleji Hastanesi’ndeki transfüzyon tabibi Willy Flegel ve meslektaşları, birtakım transfüzyon alıcılarında karışık kanında değişmiş RhD antikor profilleri gösteren kimerik bir kan bağışçısı bildirdi. Onların keşfi, 2002’de Alman kan merkezlerinde ve ondan sonrasında Avusturya, İsviçre ve Hollanda’da rutin kan testi kılavuzlarında bir değişikliğe yol açtı ve öteki Avrupa ve Kuzey Amerika ülkelerinde rutin kan testlerinde muhtemel değişiklikler hakkında tartışmaları tetikledi.
Sorun yalnızca yanlış kan kümesine makus reaksiyon veren kimerik hastalar için değil, beraberinde kanı alıcılarını da tehlikeye atabilecek kimerik kan bağışçıları için de mevcut. Bu niçinle Ulm kümesi, kimerik olduğu tespit edilen 8.400’den çok kan bağışçısına kimerizm ve DEL fenotipleri için yeni bir moleküler test uygulamaya başladı.
Peki bu husus hakkında siz ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım.