Muhendis
New member
Uluslararası Uzay İstasyonu’nda (UUİ) gerçekleştirilen deney ile yapay retinaların mikro yer çekiminde üretildiği vakit daha tesirli olduğu ortaya çıktı. Bu sonuçlar yaygın olarak rastlanan görme pürüzlerinin ortadan kaldırılması için umut olabilir.
Görme aksiyonu en sıradan haliyle şöyle gerçekleşiyor:
Işık göze girdikten daha sonra, fotoreseptörler ismi verilen ışığa hassas hücrelerin onu elektrik sinyallerine dönüştürdüğü organın ardındaki ince bir katman olan retinaya masraf. Sinyaller ondan sonrasında yorumlanmak üzere beyne gönderilir.
Birfazlaca göz hastalığı fotoreseptörlere ziyan vererek görme sıkıntılarına ve hatta körlüğe yol açıyor.
Milyonlarca insanı etkileyen bu sorun için bilinen bir tedavi yok. Lakin yerçekimsiz ortamda gerçekleştirilen birtakım deneyler bu probleme yanıt olabilir.
LambdaVision, yapay retinalar oluşturmak için “bakteriorhodopsin” ismi verilen ışıkla aktive olan bir protein kullanıyor.
Bu retinaların, hasarlı fotoreseptörleri doldurarak retina dejenerasyonu olan şahıslarda görüşü geri kazanması için çalışılıyor. Yapay retinaların her biri, bir ağ zarı üzerinde 200 protein katmanı içeriyor.
Bu katmanlar ne kadar düzgün olursa, implant o kadar düzgün çalışıyor, fakat üretim sırasında yerçekimi kadar yavaşça bir kuvvet bile kusurlara niye olabiliyor.
Kusursuz protein katmanlarının peşinde olan LambdaVision, uydulardaki mikro yerçekimi ortamının daha düzgün bir eser sağlayacağını umarak yapay retinalarını uzayda üretmenin fizibilitesini araştırmaya karar verdi.
NASA’dan 5 milyon dolarlık bir ticarileştirme hibesi ile desteklenen birinci CubeLab’ını 2018’de Milletlerarası Uzay İstasyonuna (ISS) gönderdi ve onu dört deney daha izledi. Beşinci CubeLab artık Dünya’ya döndü ve LambdaVision’ın birinci tahliline göre, ortasındaki 200 katmanlı retinalar, Dünya’da oluşturdukları retinalardan daha sistemli.
LambaVision, yapay retinalarını 2024’te ileri retinitis pigmentosa hastalarını içeren deneylere hazır hale getirmeyi umuyor.
Görme aksiyonu en sıradan haliyle şöyle gerçekleşiyor:
Işık göze girdikten daha sonra, fotoreseptörler ismi verilen ışığa hassas hücrelerin onu elektrik sinyallerine dönüştürdüğü organın ardındaki ince bir katman olan retinaya masraf. Sinyaller ondan sonrasında yorumlanmak üzere beyne gönderilir.
Birfazlaca göz hastalığı fotoreseptörlere ziyan vererek görme sıkıntılarına ve hatta körlüğe yol açıyor.
Milyonlarca insanı etkileyen bu sorun için bilinen bir tedavi yok. Lakin yerçekimsiz ortamda gerçekleştirilen birtakım deneyler bu probleme yanıt olabilir.
LambdaVision, yapay retinalar oluşturmak için “bakteriorhodopsin” ismi verilen ışıkla aktive olan bir protein kullanıyor.
Bu retinaların, hasarlı fotoreseptörleri doldurarak retina dejenerasyonu olan şahıslarda görüşü geri kazanması için çalışılıyor. Yapay retinaların her biri, bir ağ zarı üzerinde 200 protein katmanı içeriyor.
Bu katmanlar ne kadar düzgün olursa, implant o kadar düzgün çalışıyor, fakat üretim sırasında yerçekimi kadar yavaşça bir kuvvet bile kusurlara niye olabiliyor.
Kusursuz protein katmanlarının peşinde olan LambdaVision, uydulardaki mikro yerçekimi ortamının daha düzgün bir eser sağlayacağını umarak yapay retinalarını uzayda üretmenin fizibilitesini araştırmaya karar verdi.
NASA’dan 5 milyon dolarlık bir ticarileştirme hibesi ile desteklenen birinci CubeLab’ını 2018’de Milletlerarası Uzay İstasyonuna (ISS) gönderdi ve onu dört deney daha izledi. Beşinci CubeLab artık Dünya’ya döndü ve LambdaVision’ın birinci tahliline göre, ortasındaki 200 katmanlı retinalar, Dünya’da oluşturdukları retinalardan daha sistemli.
LambaVision, yapay retinalarını 2024’te ileri retinitis pigmentosa hastalarını içeren deneylere hazır hale getirmeyi umuyor.