Roma'daki yürüyüşten bir buçuk yıl önce, Trieste – Narodni Dom'daki Sloven Kültürü Evi ateşe verildi. 13 Temmuz 1920'de bina, Sloven topluluğunun evlerini ve derneklerini barındırdı ve Slav azınlığın ekonomik, politik, kültürel, sanatsal ve sosyal yaşamı vardı, şehrin yirminci yüzyılın başlarında çok aktif.
Organize faşist filizlerin vaftiziydi. Ve tarihçi Stefan Cok tarafından yönlendirilen, hafızanın hacının Toskana grubunun, yirminci yüzyıl boyunca, çok kültürlü trieste (çoğullara), katı ve çok-etnik Avusturya'nın eski Yuglave gibi eriyen yugrave gibi eriyen yeni bir yolculuğa başlamasıdır. İtalyanlar, İtalyanlar, Slovenyalılar. Almanlar, Yahudiler, Ermeniler, Yunanlılar … faşistler, Naziler, Liberaller, Sosyalistler, Komünistler. Büyük bir imparatorluk limanından İtalya Haber'nın artık limanına, ABD ve SSCB arasındaki demir perdeye. Sık sık söylendiği gibi, bir kişinin sağa, liberaller ve faşistler arasında bölünebileceği, ancak İtalyan Komünistler ve Sloven komünistleri arasında ayrılabileceği bir şehirde 'zor' ve mobil bir sınır. 1945 ilkbaharında Tito Yugoslavları ile Nazi Reich'ten Risiera di San Sabba'da mevcut olan tek Nazi imha alanını isteyen ve kullanan günlerin kenarında oynanan Müttefikler arasında “Trieste Yarışı” tiyatrosu haline gelen bir şehir. Titini birinci ve bir ay boyunca – yerini Anglo -American olanlara kadar – özet süreçlerin terörü ve çoğunlukla İtalyan, aynı zamanda komünist rejime karşı çıkan kölelerin bedenlerinin şehrin etrafındaki ormanlarda yaşadığı düdenlerin terörü. Kimin tutuklandığı ve sınır dışı edildiği anısına, ayakların altında yüz elliden fazla tomurcuk taş olduğu bir şehir.
Cok'un hikayesi, Faşist Parti Şehir Sekreteri Floransalı Francesco Giunta'nın, iki İtalyan askerinin Split'teki öldürülmesinden sonra bir miting çağırdığı 13 Temmuz 1920 yaz öğleden sonra ile ilgisiz. Giunta “harekete geçme zamanı” dedi. Piazza Dell'Unità Yasası'ndan kalabalık: Narodni Dom'un altına taşındı ve siparişi korumaya çalışan askerler, Carabinieri ve muhafızlarla çevrili her tarafta kuşatılmaya başladı. Sekiz kişinin yaralanmasına ve bir karabini öldürmesine yol açan çatışmalar sırasında, faşist grupları binanın kapılarını zorladılar, daha sonra itfaiyecilerin ateşi kapatmasını engellediler. Eczacı Hugo Robley öldü, diğer konuklar kendilerini kurtarabildiler. Alevler sadece ertesi gün tamamen evcilleştirildi, ancak şimdiye kadar bina yok edildi.
Organize faşist filizlerin vaftiziydi. Ve tarihçi Stefan Cok tarafından yönlendirilen, hafızanın hacının Toskana grubunun, yirminci yüzyıl boyunca, çok kültürlü trieste (çoğullara), katı ve çok-etnik Avusturya'nın eski Yuglave gibi eriyen yugrave gibi eriyen yeni bir yolculuğa başlamasıdır. İtalyanlar, İtalyanlar, Slovenyalılar. Almanlar, Yahudiler, Ermeniler, Yunanlılar … faşistler, Naziler, Liberaller, Sosyalistler, Komünistler. Büyük bir imparatorluk limanından İtalya Haber'nın artık limanına, ABD ve SSCB arasındaki demir perdeye. Sık sık söylendiği gibi, bir kişinin sağa, liberaller ve faşistler arasında bölünebileceği, ancak İtalyan Komünistler ve Sloven komünistleri arasında ayrılabileceği bir şehirde 'zor' ve mobil bir sınır. 1945 ilkbaharında Tito Yugoslavları ile Nazi Reich'ten Risiera di San Sabba'da mevcut olan tek Nazi imha alanını isteyen ve kullanan günlerin kenarında oynanan Müttefikler arasında “Trieste Yarışı” tiyatrosu haline gelen bir şehir. Titini birinci ve bir ay boyunca – yerini Anglo -American olanlara kadar – özet süreçlerin terörü ve çoğunlukla İtalyan, aynı zamanda komünist rejime karşı çıkan kölelerin bedenlerinin şehrin etrafındaki ormanlarda yaşadığı düdenlerin terörü. Kimin tutuklandığı ve sınır dışı edildiği anısına, ayakların altında yüz elliden fazla tomurcuk taş olduğu bir şehir.
Cok'un hikayesi, Faşist Parti Şehir Sekreteri Floransalı Francesco Giunta'nın, iki İtalyan askerinin Split'teki öldürülmesinden sonra bir miting çağırdığı 13 Temmuz 1920 yaz öğleden sonra ile ilgisiz. Giunta “harekete geçme zamanı” dedi. Piazza Dell'Unità Yasası'ndan kalabalık: Narodni Dom'un altına taşındı ve siparişi korumaya çalışan askerler, Carabinieri ve muhafızlarla çevrili her tarafta kuşatılmaya başladı. Sekiz kişinin yaralanmasına ve bir karabini öldürmesine yol açan çatışmalar sırasında, faşist grupları binanın kapılarını zorladılar, daha sonra itfaiyecilerin ateşi kapatmasını engellediler. Eczacı Hugo Robley öldü, diğer konuklar kendilerini kurtarabildiler. Alevler sadece ertesi gün tamamen evcilleştirildi, ancak şimdiye kadar bina yok edildi.