Milyonlarca Amerikalı, önümüzdeki yıllarda vaat edilen yardımların tamamını alıp alamayacakları konusunda Sosyal Güvenlik konusunda endişeli. Ve pek çok genç, bana göre yanlış bir şekilde, emekli olduklarında Sosyal Güvenlik'in artık kendilerini desteklemeyeceğine inanıyor.
Konu Washington'da o kadar hassas görülüyor ki çoğu politikacı bundan kaçınmaya özen gösteriyor. Sosyal Güvenlik Vakfı Fonlarının mayıs ayındaki en son yıllık raporunda, herhangi bir önlem alınmazsa sosyal yardımların 2033'ten itibaren yaklaşık yüzde 20 oranında kesilmesi gerekeceği belirtildi.
Ancak durup soruna daha yakından bakarsanız, Sosyal Güvenlik revizyonunun o kadar da önemli olmadığını göreceksiniz.
Bu cesur bir iddia değil. Alicia Munnell tarafından hesaplanan kesin rakamlara dayanmaktadır. Boston College'da ekonomi profesörüdür ve Sosyal Güvenlik konusunda ülkenin önde gelen uzmanlarından biridir.
Profesör Munnell, 2030'lu yıllarda ve sonrasında sosyal güvenlik yardımlarının tamamının sürdürülebilmesi için, sosyal güvenlik katkı payının mevcut yüzde 12,4'ten 3,5 puanlık bir artışın (yarısı işverenler ve yarısı çalışanlar tarafından karşılanıyor) gerekli olduğunu açıkladı. .
Ayrıca Kongre Sosyal Güvenliği iyileştirmek için hiçbir şey yapmasa bile vaat edilen yardımların çoğunun yine de ödeneceğini vurguladı. Bunun nedeni, Sosyal Güvenliği finanse eden paranın çoğunun, çalışan insanların düzenli olarak ödediği bordro vergilerinden gelmesidir. Sistemin azalan güven fonlarından elde edilen gelir de bunu destekliyor. Güven fonları sıfıra düşse bile, vergilerden sisteme sosyal yardımların yaklaşık yüzde 80'ini ödemeye yetecek kadar para akacak. Ancak Profesör Munnell bunun olmasını beklemiyor.
Neden bir noktada bir çözüm bulunacak?
Zaten emekli olan ya da emekli olmak üzere olan kişilerin sosyal yardımlarının kesilmesi pek olası değil çünkü yaşlılar çok sayıda oy kullanıyor. Başkan Ronald Reagan'ın 1980'lerde yönetiminin böyle bir hamleyi desteklediğini ancak hızla geri adım attığını keşfettiği gibi, vaat edilen paranın kesilmesi siyasi açıdan patlayıcı olacaktır.
Bir noktada siyasi sınıf bu felaketi önlemenin bir yolunu bulacaktır. Milyonlarca insan emeklilik konusunda şimdiden çaresiz ve kafası karışık durumda. Onarım işinin bir an önce yapılması herkes için çok daha iyi olacaktır. Profesör Munnell, ülkenin geri kalanındaki emeklilik sistemindeki eksiklikler göz önüne alındığında, Sosyal Güvenlik yardımlarını kesmek yerine sürdürmenin mevcut ve gelecekteki emeklilerin refahı için hayati önem taşıdığını söyledi.
Yine de Sosyal Güvenlik'e yönelik bir vergi artışı hiçbir zaman yaygın bir destekle karşılaşmayacak. Hem Biden hem de Trump'ın kampanyaları Sosyal Güvenliği sağlam tutmaya kararlı olduklarını söylese de başkan adayları konuyu açıkça tartışmıyor bile.
Bir seçim yılında adaylar, bir on yıl daha insanlara maddi açıdan zarar vermeyecek, ne kadar küçük olursa olsun vergi artışına yol açacak bir sorunu çözmek için acele etmiyorlar.
Profesör Munnell, “Bu zor olacak çünkü somut bir şey görmeden önce insanların vergilerini artırmanız gerekiyor” dedi. “Zaten almaları gerektiğini düşündükleri şeyi alabilmeleri için vergilerini artırmanız gerekiyor. İşte bu yüzden bu ülkede politik olarak doğrudan uçurumun eşiğine gitme ve o noktaya ulaşana kadar harekete geçmeme eğiliminde olduğumuzdan endişeleniyorum. Bunu 1983'te yaptık, en son Sosyal Güvenlik'te büyük bir reform yapıldı.
Sayılar, büyük ve küçük
81 yaşındaki Profesör Munnell, 1960'lı yıllardan bu yana Sosyal Güvenlik konusunda ciddi araştırmalar yürütüyor. 1993-1995 yılları arasında politika konularından sorumlu maliye bakan yardımcısı olarak resmi olarak sosyal güvenlikle ilgilendi. 26 yıl önceki kuruluşundan bu yana, Boston College Emeklilik Araştırma Merkezi'ni yönetiyor ve Sosyal Güvenlik mütevelli heyeti raporlarını yayınladıktan kısa bir süre sonra Sosyal Güvenlik fonlarının durumu hakkında kendi anlaşılır yıllık raporlarını hazırlıyor.
Sosyal Güvenliğin karmaşıklığıyla boğuşsa da konuya sağduyuyla yaklaşıyor ve anlaşılması kolay yanıtlar buluyor.
Sosyal güvenlikte finansman açığı sorunu ne kadar büyük? Rakamlara nasıl baktığınıza bağlı olarak büyük ya da küçük görünebilir.
İnsanları korkutmak istiyorsanız önümüzdeki 75 yıl içinde maliyetlerle gelirler arasındaki farkın tahmini toplam büyüklüğüne işaret etmeniz gerektiğini söyledi: 22,6 trilyon dolar. Bu çok fazla!
Ancak ABD ekonomisi çok büyük ve büyüyor. Gelecek 75 yıldaki ekonominin tamamıyla karşılaştırıldığında, sosyal güvenliğe yönelik finansman açığı çok küçük: Gayri safi yurtiçi hasılanın yalnızca yüzde 1,2'sine tekabül ediyor.
Göz önünde bulundurulması gereken en önemli faktör, Sosyal Güvenlik finansmanının çoğunluğunu oluşturduğu için bordro vergileridir. Bordro vergileri yoluyla toplanan toplam tutarın içindeki fon açığı yüzde 3,5 civarında.
Bu nedenle Profesör Munnell, şu anda işverenler ve çalışanlar tarafından ödenen yüzde 6,2'ye ek olarak yüzde 3,5 puanlık ek bordro vergisi ödenmesini öneriyor. (Serbest meslek sahibi kişiler yüzde 12,4 verginin tamamını kendileri ödüyorlar.)
Tek yapmanız gereken, başka hiçbir şeyi değiştirmeden vergileri bu miktarda artırmak, dedi ve sorunun büyük bir kısmı çözülecek.
Sorunun kökleri
Benim kuşağımın bebek patlaması kuşağı sürüler halinde emekli oluyor. Aynı zamanda doğum oranındaki uzun vadeli düşüş nedeniyle, çalışma çağındaki nispeten az sayıda kişi sistemi tam olarak finanse edebilmek için vergi ödüyor. Göç, işgücünün güçlendirilmesine yardımcı oldu ve çok daha fazla göç sorunu çözecektir; ancak Amerikan siyaseti göz önüne alındığında, buna güvenmek akıllıca olmaz.
Bu demografik sorunlar 1983'teki Reagan yönetimi sırasında çok iyi biliniyordu. O dönemde, daha sonra Federal Reserve'in başkanı olan Alan Greenspan liderliğindeki iki partili bir komisyon, sistemi bir süreliğine sağlam mali temellere oturtacak bir yasama paketinin ana hatlarını çizdi.
Kongre ve başkan sonunda bazı önemli değişiklikler üzerinde anlaştılar. Bunlar arasında maaş bordrosu vergisinin mevcut orana yükseltilmesi, yardımlarda ince kesintiler ve Sosyal Güvenlik'in 1935'teki kuruluşundan bu yana büyüklüğü dalgalanan güven fonlarında fazlalık yaratılması yer alıyordu. Buradaki fikir, bebek patlaması kuşağı emekli oldukça ve her yıl Sosyal Güvenlik'ten gelenden daha fazla para çıktıkça, vakıf fonlarının aradaki farkı telafi etmesiydi.
Sosyal Güvenlik İdaresi baş aktüeri Stephen C. Goss, geçen yıl Kongre önünde verdiği ifadede, yetkililerin 1983'teki vakıf fonlarının 2050'lerin ortalarına kadar dayanmasını beklediklerini söyledi. “O zamana kadar daha fazla önlem alınmasının gerekli olacağı biliniyordu” dedi.
Bunun yerine hesaplaşma günü yaklaşık 20 yıl önce geliyor.
Goss, iki şeyin ters gittiğini söylüyor. Bunlardan ilki, 2007-2009 yılları arasında yaşanan ve uzun vadeli tahminleri sekteye uğratan ciddi durgunluktu.
İkincisi ve daha önemlisi, ABD'deki gelir eşitsizliği ekonomistlerin beklediğinden çok daha hızlı arttı. Goss, en tepedeki yüzde 6'nın gelirinin “genel ortalamadan çok daha hızlı arttığını” söyledi. 1983 yılında sosyal güvenlik vergisi ülkenin ücret gelirinin yüzde 90'ından alınıyordu. Şu anda, vergiye tabi ücretlerin 168.600 dolar ile sınırlandırıldığı göz önüne alındığında, ülkenin ücret gelirinin yalnızca yüzde 82,5'inin Sosyal Güvenlik için vergilendirildiğini söyledi. Reagan yönetiminin yüzde 90'lık kapsamına geri dönmek için tavanın 300.000 doların üzerine çıkarılması gerekecek.
Vergi tavanındaki bu tür bir artış, yani zenginlerin daha ağır vergilendirilmesi ve diğer herkesin daha az vergilendirilmesi, Sosyal Güvenlik sisteminin tahminlerine göre, Sosyal Güvenliğin tamamen finanse edilmesi için gereken vergi artışını yüzde 3,5'ten sadece yüzde 2,45'e düşürecektir. .
Çok sayıda seçenek
Profesör Munnell'in çözümü basit ve anlaşılır. Sistemin finansmanının bir daha tamamen kontrolden çıkmasını önlemek için, yaşam maliyeti ayarlamalarını geçici olarak dondurabilecek veya vergileri veya sosyal yardımları ayarlayabilecek otomatik bir devre kesici kurulacaktır.
Artan gelir eşitsizliğini dikkate almama, ücret tavanını yükseltmeme ve genel bordro vergisi artışını azaltmama rağmen önerileriniz bana mantıklı geliyor. Bu hiç de radikal bir fikir değil. Bu, muhafazakar bir Cumhuriyetçi olan Başkan Reagan'ın ve Massachusetts Demokratı Konuşmacı Thomas P. (Tip) O'Neill Jr.'ın desteklediği iki partili Sosyal Güvenlik reformu ruhuna bir dönüş olacaktır.
Sistemi düzeltmenin sayısız yolu vardır ve ciddi bir çaba sarfedildiğinde bunların çoğu tartışılacaktır.
Ancak Profesör Munnell, sosyal yardımlarda kesintilerin göz ardı edilmesi gerektiğini söyledi. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki çalışanların yalnızca yarısı Sosyal Güvenlik dışında herhangi bir emeklilik planı kapsamındadır. Şirket emeklilik planları kapsamında olanlar için bile genel emeklilik koşullarının durumu iyi değil. Finansal hizmetler sektörü çözümlerle adım atmaya fazlasıyla istekli, ancak her zaman bir ücret karşılığında.
Aslında Sosyal Güvenlik bugün çoğu insan için 40 ya da 50 yıl önce olduğu kadar önemli.
Beyaz Saray ve Kongre, sosyal yardım kesintilerinin yaklaşacağı ve genel emeklilik kaygısının artacağı 2030'lara kadar bekleyebilir.
Yine de, Sosyal Güvenlik şimdi düzeltilse ve yardımları güvence altına alınsa milyonlarca insanın durumunun daha iyi olacağına şüphe yok.
Konu Washington'da o kadar hassas görülüyor ki çoğu politikacı bundan kaçınmaya özen gösteriyor. Sosyal Güvenlik Vakfı Fonlarının mayıs ayındaki en son yıllık raporunda, herhangi bir önlem alınmazsa sosyal yardımların 2033'ten itibaren yaklaşık yüzde 20 oranında kesilmesi gerekeceği belirtildi.
Ancak durup soruna daha yakından bakarsanız, Sosyal Güvenlik revizyonunun o kadar da önemli olmadığını göreceksiniz.
Bu cesur bir iddia değil. Alicia Munnell tarafından hesaplanan kesin rakamlara dayanmaktadır. Boston College'da ekonomi profesörüdür ve Sosyal Güvenlik konusunda ülkenin önde gelen uzmanlarından biridir.
Profesör Munnell, 2030'lu yıllarda ve sonrasında sosyal güvenlik yardımlarının tamamının sürdürülebilmesi için, sosyal güvenlik katkı payının mevcut yüzde 12,4'ten 3,5 puanlık bir artışın (yarısı işverenler ve yarısı çalışanlar tarafından karşılanıyor) gerekli olduğunu açıkladı. .
Ayrıca Kongre Sosyal Güvenliği iyileştirmek için hiçbir şey yapmasa bile vaat edilen yardımların çoğunun yine de ödeneceğini vurguladı. Bunun nedeni, Sosyal Güvenliği finanse eden paranın çoğunun, çalışan insanların düzenli olarak ödediği bordro vergilerinden gelmesidir. Sistemin azalan güven fonlarından elde edilen gelir de bunu destekliyor. Güven fonları sıfıra düşse bile, vergilerden sisteme sosyal yardımların yaklaşık yüzde 80'ini ödemeye yetecek kadar para akacak. Ancak Profesör Munnell bunun olmasını beklemiyor.
Neden bir noktada bir çözüm bulunacak?
Zaten emekli olan ya da emekli olmak üzere olan kişilerin sosyal yardımlarının kesilmesi pek olası değil çünkü yaşlılar çok sayıda oy kullanıyor. Başkan Ronald Reagan'ın 1980'lerde yönetiminin böyle bir hamleyi desteklediğini ancak hızla geri adım attığını keşfettiği gibi, vaat edilen paranın kesilmesi siyasi açıdan patlayıcı olacaktır.
Bir noktada siyasi sınıf bu felaketi önlemenin bir yolunu bulacaktır. Milyonlarca insan emeklilik konusunda şimdiden çaresiz ve kafası karışık durumda. Onarım işinin bir an önce yapılması herkes için çok daha iyi olacaktır. Profesör Munnell, ülkenin geri kalanındaki emeklilik sistemindeki eksiklikler göz önüne alındığında, Sosyal Güvenlik yardımlarını kesmek yerine sürdürmenin mevcut ve gelecekteki emeklilerin refahı için hayati önem taşıdığını söyledi.
Yine de Sosyal Güvenlik'e yönelik bir vergi artışı hiçbir zaman yaygın bir destekle karşılaşmayacak. Hem Biden hem de Trump'ın kampanyaları Sosyal Güvenliği sağlam tutmaya kararlı olduklarını söylese de başkan adayları konuyu açıkça tartışmıyor bile.
Bir seçim yılında adaylar, bir on yıl daha insanlara maddi açıdan zarar vermeyecek, ne kadar küçük olursa olsun vergi artışına yol açacak bir sorunu çözmek için acele etmiyorlar.
Profesör Munnell, “Bu zor olacak çünkü somut bir şey görmeden önce insanların vergilerini artırmanız gerekiyor” dedi. “Zaten almaları gerektiğini düşündükleri şeyi alabilmeleri için vergilerini artırmanız gerekiyor. İşte bu yüzden bu ülkede politik olarak doğrudan uçurumun eşiğine gitme ve o noktaya ulaşana kadar harekete geçmeme eğiliminde olduğumuzdan endişeleniyorum. Bunu 1983'te yaptık, en son Sosyal Güvenlik'te büyük bir reform yapıldı.
Sayılar, büyük ve küçük
81 yaşındaki Profesör Munnell, 1960'lı yıllardan bu yana Sosyal Güvenlik konusunda ciddi araştırmalar yürütüyor. 1993-1995 yılları arasında politika konularından sorumlu maliye bakan yardımcısı olarak resmi olarak sosyal güvenlikle ilgilendi. 26 yıl önceki kuruluşundan bu yana, Boston College Emeklilik Araştırma Merkezi'ni yönetiyor ve Sosyal Güvenlik mütevelli heyeti raporlarını yayınladıktan kısa bir süre sonra Sosyal Güvenlik fonlarının durumu hakkında kendi anlaşılır yıllık raporlarını hazırlıyor.
Sosyal Güvenliğin karmaşıklığıyla boğuşsa da konuya sağduyuyla yaklaşıyor ve anlaşılması kolay yanıtlar buluyor.
Sosyal güvenlikte finansman açığı sorunu ne kadar büyük? Rakamlara nasıl baktığınıza bağlı olarak büyük ya da küçük görünebilir.
İnsanları korkutmak istiyorsanız önümüzdeki 75 yıl içinde maliyetlerle gelirler arasındaki farkın tahmini toplam büyüklüğüne işaret etmeniz gerektiğini söyledi: 22,6 trilyon dolar. Bu çok fazla!
Ancak ABD ekonomisi çok büyük ve büyüyor. Gelecek 75 yıldaki ekonominin tamamıyla karşılaştırıldığında, sosyal güvenliğe yönelik finansman açığı çok küçük: Gayri safi yurtiçi hasılanın yalnızca yüzde 1,2'sine tekabül ediyor.
Göz önünde bulundurulması gereken en önemli faktör, Sosyal Güvenlik finansmanının çoğunluğunu oluşturduğu için bordro vergileridir. Bordro vergileri yoluyla toplanan toplam tutarın içindeki fon açığı yüzde 3,5 civarında.
Bu nedenle Profesör Munnell, şu anda işverenler ve çalışanlar tarafından ödenen yüzde 6,2'ye ek olarak yüzde 3,5 puanlık ek bordro vergisi ödenmesini öneriyor. (Serbest meslek sahibi kişiler yüzde 12,4 verginin tamamını kendileri ödüyorlar.)
Tek yapmanız gereken, başka hiçbir şeyi değiştirmeden vergileri bu miktarda artırmak, dedi ve sorunun büyük bir kısmı çözülecek.
Sorunun kökleri
Benim kuşağımın bebek patlaması kuşağı sürüler halinde emekli oluyor. Aynı zamanda doğum oranındaki uzun vadeli düşüş nedeniyle, çalışma çağındaki nispeten az sayıda kişi sistemi tam olarak finanse edebilmek için vergi ödüyor. Göç, işgücünün güçlendirilmesine yardımcı oldu ve çok daha fazla göç sorunu çözecektir; ancak Amerikan siyaseti göz önüne alındığında, buna güvenmek akıllıca olmaz.
Bu demografik sorunlar 1983'teki Reagan yönetimi sırasında çok iyi biliniyordu. O dönemde, daha sonra Federal Reserve'in başkanı olan Alan Greenspan liderliğindeki iki partili bir komisyon, sistemi bir süreliğine sağlam mali temellere oturtacak bir yasama paketinin ana hatlarını çizdi.
Kongre ve başkan sonunda bazı önemli değişiklikler üzerinde anlaştılar. Bunlar arasında maaş bordrosu vergisinin mevcut orana yükseltilmesi, yardımlarda ince kesintiler ve Sosyal Güvenlik'in 1935'teki kuruluşundan bu yana büyüklüğü dalgalanan güven fonlarında fazlalık yaratılması yer alıyordu. Buradaki fikir, bebek patlaması kuşağı emekli oldukça ve her yıl Sosyal Güvenlik'ten gelenden daha fazla para çıktıkça, vakıf fonlarının aradaki farkı telafi etmesiydi.
Sosyal Güvenlik İdaresi baş aktüeri Stephen C. Goss, geçen yıl Kongre önünde verdiği ifadede, yetkililerin 1983'teki vakıf fonlarının 2050'lerin ortalarına kadar dayanmasını beklediklerini söyledi. “O zamana kadar daha fazla önlem alınmasının gerekli olacağı biliniyordu” dedi.
Bunun yerine hesaplaşma günü yaklaşık 20 yıl önce geliyor.
Goss, iki şeyin ters gittiğini söylüyor. Bunlardan ilki, 2007-2009 yılları arasında yaşanan ve uzun vadeli tahminleri sekteye uğratan ciddi durgunluktu.
İkincisi ve daha önemlisi, ABD'deki gelir eşitsizliği ekonomistlerin beklediğinden çok daha hızlı arttı. Goss, en tepedeki yüzde 6'nın gelirinin “genel ortalamadan çok daha hızlı arttığını” söyledi. 1983 yılında sosyal güvenlik vergisi ülkenin ücret gelirinin yüzde 90'ından alınıyordu. Şu anda, vergiye tabi ücretlerin 168.600 dolar ile sınırlandırıldığı göz önüne alındığında, ülkenin ücret gelirinin yalnızca yüzde 82,5'inin Sosyal Güvenlik için vergilendirildiğini söyledi. Reagan yönetiminin yüzde 90'lık kapsamına geri dönmek için tavanın 300.000 doların üzerine çıkarılması gerekecek.
Vergi tavanındaki bu tür bir artış, yani zenginlerin daha ağır vergilendirilmesi ve diğer herkesin daha az vergilendirilmesi, Sosyal Güvenlik sisteminin tahminlerine göre, Sosyal Güvenliğin tamamen finanse edilmesi için gereken vergi artışını yüzde 3,5'ten sadece yüzde 2,45'e düşürecektir. .
Çok sayıda seçenek
Profesör Munnell'in çözümü basit ve anlaşılır. Sistemin finansmanının bir daha tamamen kontrolden çıkmasını önlemek için, yaşam maliyeti ayarlamalarını geçici olarak dondurabilecek veya vergileri veya sosyal yardımları ayarlayabilecek otomatik bir devre kesici kurulacaktır.
Artan gelir eşitsizliğini dikkate almama, ücret tavanını yükseltmeme ve genel bordro vergisi artışını azaltmama rağmen önerileriniz bana mantıklı geliyor. Bu hiç de radikal bir fikir değil. Bu, muhafazakar bir Cumhuriyetçi olan Başkan Reagan'ın ve Massachusetts Demokratı Konuşmacı Thomas P. (Tip) O'Neill Jr.'ın desteklediği iki partili Sosyal Güvenlik reformu ruhuna bir dönüş olacaktır.
Sistemi düzeltmenin sayısız yolu vardır ve ciddi bir çaba sarfedildiğinde bunların çoğu tartışılacaktır.
Ancak Profesör Munnell, sosyal yardımlarda kesintilerin göz ardı edilmesi gerektiğini söyledi. Amerika Birleşik Devletleri'ndeki çalışanların yalnızca yarısı Sosyal Güvenlik dışında herhangi bir emeklilik planı kapsamındadır. Şirket emeklilik planları kapsamında olanlar için bile genel emeklilik koşullarının durumu iyi değil. Finansal hizmetler sektörü çözümlerle adım atmaya fazlasıyla istekli, ancak her zaman bir ücret karşılığında.
Aslında Sosyal Güvenlik bugün çoğu insan için 40 ya da 50 yıl önce olduğu kadar önemli.
Beyaz Saray ve Kongre, sosyal yardım kesintilerinin yaklaşacağı ve genel emeklilik kaygısının artacağı 2030'lara kadar bekleyebilir.
Yine de, Sosyal Güvenlik şimdi düzeltilse ve yardımları güvence altına alınsa milyonlarca insanın durumunun daha iyi olacağına şüphe yok.