Şehit Abdullah Dedemin izinde…
“Şehit Abdullah Dedemin izinde” olarak nitelendirdiği öyküde dedesinin Sarıkamış anısını kaleme alan Osman Ateşli, Rusların işgal teşebbüsüne karşı köylerde sergilenen vatanperverlik meselai de gözler önüne serdi.
İşte dikkat çeken o köşe yazısı:
Hafta sonunu Gençlik ve Spor Bakanı Mehmet Muharrem Kasapoğlu’nun davetlisi olarak Sarıkamış’ta geçirdik. Artık klasik hale gelen Sarıkamış Harekatı’nın 107’nci yıl dönümü anma aktifliklerine katılma imkânı bulduk. Fani dünyada bir mezar taşı bile olmayan isimsiz kahramanlarımızın aziz anılarını bir defa daha hürmetle yâd ettik.
Sarıkamış’ın bizim ailede hayli başka bir yeri var. Büyükbabamın babası Abdullah Dedemin 1914 yılında Sarıkamış’ta şehadete yürüyenler içinde olduğunu düşünüyoruz. Büyük dedemin acı kıssasını Mahmut Ali büyükbabamdan tekraren dinlediğimi anımsıyorum. Çocukluğumda pür dikkat kesilerek dinlediğim dokunaklı kıssayı özetle aktarayım;
Osmanlı’nın son dönemleri… Ruslar Kafkasları aşıp doğu vilayetlerimizde işgallere başlamış. Anadolu’nun dört bir yanına seferberlik davetleri yayılıyor. Yaşlısı genci, hanımı erkeği fark etmiyor herkes cepheye koşuyor.
Aktarılanlara bakılırsa Abdullah Dedem köyümüzün imamı… hem de köydeki askerlik çağı gelen gençlerin orduya iştirakini sağlama görevini de yürütüyor. Ne fayda! Gençler askere katılma konusunda pek gönülsüz. Abdullah Dedem, vatan elden giderken köyden istekli genç çıkmamasına kötü içerleniyor. Kendi ismini listenin başına yazdırarak cepheye koşuyor. Gidiş o gidiş. Kara haberi bile geri gelmiyor. Emine Ninemiz dul, Ahmet’i, Mehmet’i, Süleyman’ı, Mahmut Ali’si, Zühre’si, Şakire’si, Kerime’si ise daha küçücük yaşlarında yetim kalıyor.
Sarıkamış davetini tereddütsüz kabul etmemde bu acı öykünün büyük tesiri var. Sarıkamış’a da tekraren dinlediğim bu dokunaklı öyküyü hafızamda canlandırmaya çalışarak gittim. Bugüne kadar seyahat fırsatı oluşturmadığıma hayıflandım. Kendimi “Kısmet bugüneymiş” diyerek avutuyorken yakaladım.
Yaygın rivayete bakılırsa 90 bin, kimine nazaran tam 60 bin şehit. “Beyaz kar üstünde can veren isimsiz kahramanlar öbür hangi kıssanın kahramanıdır acaba” diye düşündüm durdum.
Kim bilir..!?
107 yıl evvel dondurucu soğukta gözünü kırpmadan mevte yürüyenlerin hüzünlü öyküleri zihnimde kurgulandı. Soğuktan korunmak için vücudumu saran korunaklı kıyafetlerime sokuldukça utandım. Bu vatan için canlarıyla bedel ödeyenlerin aziz anısını yaşatmak, canlı tutmaya çalışmak düştü avuçlarımıza… Eritmeden, kaybetmeden atiye taşıma kararlılığımız bir dahaledik. Yüreğimizde vatan sevgisinin sıcaklığı tazelendi. Sıcaklığın eksi 10’ları bulduğu havada tıpkı hisle yürüyen binlerle birlikte…
Kahraman ecdadımızın kar üzere beyaz anısının sembolleştirildiği Kardan Heykeller,107 yıl evvelki günü dondurmuş üzere duruyordu adeta karşımızda… Şehitlere hürmet yürüyüşünde Sayın Bakanlarımız M. Muharrem Kasapoğlu, Hulusi Akar ve Derya Yanık’a 81 vilayetten gelen binlerce gençle bir arada eşlik ettik. Gençlikle birlikte, 107 yıl evvel donarak şehit olan dedelerimizin izlerini aradık Sarıkamış’ın ayazında… Dudaklarımızdan dökülen İhlaslar, Fatihalar, dualar, tekbirler birbirine karıştı. 4 kilometreyi aşan yürüyüşte slogana dönüştürülen sözle “gençlik şühedanın izini sürdü.”
“Şehitler ölmez, Vatan parçalanamaz.” haykırışlarıyla al bayraklar beyaz kar örtüsünü gelincik tarlası üzere kızıla boyarken… Allah’u Ekber Dağları’nda tekbir seslerine karışan ezgi ise için için yüreklerimize işledi;
Sarıkamış üstünde kar,
Kar altında Mehmedim yatar,
Gülüm donmuş kara dönmüş,
bakılırsan sanmış yarini sarar
Kimi Yemen kimi Harput,
Üzerinde ince çaput,
Avut yiğit gönlün avut,
Yar sarmazsa Mevlam sarar.
Geri dönmeyi asla düşünmeden, vatan için canlarını seve seve feda eden aziz şehitlerimizi bir sefer daha rahmet ve minnetle yad ettik.
Bakan Kasapoğlu’nun “Bu vatanı geleceğe taşıyacak gençlere yatırım yapmaya devam edeceklerini, tarih şuuru olan, kıymetlerine sahip çıkacak şuurlu bir gençlik yetiştirmek için çabadan vazgeçmeyeceklerine dair kelamları ise geleceğe dair tazelenmiş umudumuz oldu.
“Şehit Abdullah Dedemin izinde” olarak nitelendirdiği öyküde dedesinin Sarıkamış anısını kaleme alan Osman Ateşli, Rusların işgal teşebbüsüne karşı köylerde sergilenen vatanperverlik meselai de gözler önüne serdi.
İşte dikkat çeken o köşe yazısı:
Hafta sonunu Gençlik ve Spor Bakanı Mehmet Muharrem Kasapoğlu’nun davetlisi olarak Sarıkamış’ta geçirdik. Artık klasik hale gelen Sarıkamış Harekatı’nın 107’nci yıl dönümü anma aktifliklerine katılma imkânı bulduk. Fani dünyada bir mezar taşı bile olmayan isimsiz kahramanlarımızın aziz anılarını bir defa daha hürmetle yâd ettik.
Sarıkamış’ın bizim ailede hayli başka bir yeri var. Büyükbabamın babası Abdullah Dedemin 1914 yılında Sarıkamış’ta şehadete yürüyenler içinde olduğunu düşünüyoruz. Büyük dedemin acı kıssasını Mahmut Ali büyükbabamdan tekraren dinlediğimi anımsıyorum. Çocukluğumda pür dikkat kesilerek dinlediğim dokunaklı kıssayı özetle aktarayım;
Osmanlı’nın son dönemleri… Ruslar Kafkasları aşıp doğu vilayetlerimizde işgallere başlamış. Anadolu’nun dört bir yanına seferberlik davetleri yayılıyor. Yaşlısı genci, hanımı erkeği fark etmiyor herkes cepheye koşuyor.
Aktarılanlara bakılırsa Abdullah Dedem köyümüzün imamı… hem de köydeki askerlik çağı gelen gençlerin orduya iştirakini sağlama görevini de yürütüyor. Ne fayda! Gençler askere katılma konusunda pek gönülsüz. Abdullah Dedem, vatan elden giderken köyden istekli genç çıkmamasına kötü içerleniyor. Kendi ismini listenin başına yazdırarak cepheye koşuyor. Gidiş o gidiş. Kara haberi bile geri gelmiyor. Emine Ninemiz dul, Ahmet’i, Mehmet’i, Süleyman’ı, Mahmut Ali’si, Zühre’si, Şakire’si, Kerime’si ise daha küçücük yaşlarında yetim kalıyor.
Sarıkamış davetini tereddütsüz kabul etmemde bu acı öykünün büyük tesiri var. Sarıkamış’a da tekraren dinlediğim bu dokunaklı öyküyü hafızamda canlandırmaya çalışarak gittim. Bugüne kadar seyahat fırsatı oluşturmadığıma hayıflandım. Kendimi “Kısmet bugüneymiş” diyerek avutuyorken yakaladım.
Yaygın rivayete bakılırsa 90 bin, kimine nazaran tam 60 bin şehit. “Beyaz kar üstünde can veren isimsiz kahramanlar öbür hangi kıssanın kahramanıdır acaba” diye düşündüm durdum.
Kim bilir..!?
107 yıl evvel dondurucu soğukta gözünü kırpmadan mevte yürüyenlerin hüzünlü öyküleri zihnimde kurgulandı. Soğuktan korunmak için vücudumu saran korunaklı kıyafetlerime sokuldukça utandım. Bu vatan için canlarıyla bedel ödeyenlerin aziz anısını yaşatmak, canlı tutmaya çalışmak düştü avuçlarımıza… Eritmeden, kaybetmeden atiye taşıma kararlılığımız bir dahaledik. Yüreğimizde vatan sevgisinin sıcaklığı tazelendi. Sıcaklığın eksi 10’ları bulduğu havada tıpkı hisle yürüyen binlerle birlikte…
Kahraman ecdadımızın kar üzere beyaz anısının sembolleştirildiği Kardan Heykeller,107 yıl evvelki günü dondurmuş üzere duruyordu adeta karşımızda… Şehitlere hürmet yürüyüşünde Sayın Bakanlarımız M. Muharrem Kasapoğlu, Hulusi Akar ve Derya Yanık’a 81 vilayetten gelen binlerce gençle bir arada eşlik ettik. Gençlikle birlikte, 107 yıl evvel donarak şehit olan dedelerimizin izlerini aradık Sarıkamış’ın ayazında… Dudaklarımızdan dökülen İhlaslar, Fatihalar, dualar, tekbirler birbirine karıştı. 4 kilometreyi aşan yürüyüşte slogana dönüştürülen sözle “gençlik şühedanın izini sürdü.”
“Şehitler ölmez, Vatan parçalanamaz.” haykırışlarıyla al bayraklar beyaz kar örtüsünü gelincik tarlası üzere kızıla boyarken… Allah’u Ekber Dağları’nda tekbir seslerine karışan ezgi ise için için yüreklerimize işledi;
Sarıkamış üstünde kar,
Kar altında Mehmedim yatar,
Gülüm donmuş kara dönmüş,
bakılırsan sanmış yarini sarar
Kimi Yemen kimi Harput,
Üzerinde ince çaput,
Avut yiğit gönlün avut,
Yar sarmazsa Mevlam sarar.
Geri dönmeyi asla düşünmeden, vatan için canlarını seve seve feda eden aziz şehitlerimizi bir sefer daha rahmet ve minnetle yad ettik.
Bakan Kasapoğlu’nun “Bu vatanı geleceğe taşıyacak gençlere yatırım yapmaya devam edeceklerini, tarih şuuru olan, kıymetlerine sahip çıkacak şuurlu bir gençlik yetiştirmek için çabadan vazgeçmeyeceklerine dair kelamları ise geleceğe dair tazelenmiş umudumuz oldu.