İşte Kanal İstanbul gerçekleri! İsraf deniliyordu fakat Türkiye’ye devasa maddi gelir…
İstanbul için tarihi bir proje olan Kanal İstanbul için artık geri sayım başlarken muhalif kısımlar projenin ‘Gereksiz’ ve ‘Müsriflik’ olduğunu ileri sürerek karşı çıkmaya devam etti. Kanal 7 Ankara Temsilcisi ve Yenişafak Müellifi Mehmet Acet, Kanal İstanbul projesini İstanbul Havalimanı, Yavuz Sultan Selim Köprüsü ve Avrasya Tüneli projeleri ile ilişkilendirerek İstanbul ve Türkiye’ye katacağı maddi ve manevi katkıyı köşe yazısında anlattı.
Mehmet Acet’in Kanal İstanbul ile ilgili fazlaca dikkat çeken köşe yazısı:
Hatırlıyor musunuz?
İstanbul Havalimanının bulunduğu bölge, havalimanı inşaatı başlamadan evvel İsviçre peyniri üzere delik deşik bir biçimdeydi.
Taş ocaklarının çukurlarını doldurup sahayı düzleştirmek için binlerce kamyonun aylarca toprak taşıdığını da hatırlıyoruz.
Başka yandan havalimanı inşaatı devam ederken, yürütülen sert kampanyalar da unutulmuş değil.
İnip kalkacak uçakların güvenliği bile aylarca tartışıldı.
“Karadeniz’den esen rüzgârlar şu biçimde esiyor, bu biçimde esiyor”, “İniş sırasında o sert rüzgârlar şu istikametten yapıtsa bu biçimde, o taraftan yapıtsa şu biçimde risk oluşturacak, uçaklar inemeyecek” formunda kâbus senaryoları havada uçuştu.
Havalimanında uçuşların başlamasının üzerinden geçen 2 yıllık müddet, bu tenkitlerin hiç birinin bir kıymetinin olmadığını herkese gösterdi.
Yatırım bedeli olarak Hazine bütçesinden tek kuruş çıkmadığı üzere, kira ve garanti üstü ödemelerle devletin kasasına fazladan para girişi bile oldu.
2019 yılında İstanbul Havalimanı için devlete 242 milyon euro kira, 22,4 milyon euro da Garanti Üstü Ödeme yapıldı.
2020’de pandemi koşulları niçiniyle bu sayılara ulaşılamadı.
Lakin bu süreç bittikten daha sonra muhakkak ki İstanbul Havalimanı ‘altın yumurtlayan tavuk’ misali, büyük bir marka bedeli olarak varlığını sürdürmeye devam edecek.
Demek ki, İstanbul Havalimanı Projesi aslında âlâ bir proje imiş.
2 yıllık kıssası, “Evet, öyle” dedirtmiyor mu?
zatenız, yap-işlet-devret modeliyle yapılan projelerin birden fazla için tıpkı durum geçerli.
Müteahhit güçlü eden projeler olarak daima bir halde kötülenen bu projelerin makul yatırımlar olduğu gün geçtikçe daha uygun anlaşılıyor.
Yavuz Sultan Selim Köprüsü, 6 yıl daha sonra işletmesi bitecek ve devletin malı olacak.
İstanbul’un trafiğine neler kattığını her insanın bildiği Avrasya Tüneli için araç geçişine dair verilen garanti hududunun yakalanmasına az kaldı.
Pekala, büyük ziyan ziyan olarak sunulan Osmangazi Köprüsü’nde de garanti edilen günlük geçiş sayılarına hayli yaklaşıldığını söylesek, bu projelerle çocuklarımızın, hatta torunlarımızın borçlandırıldığını sav edenler bu tezlerinden vazgeçerler mi sanki?
Üstelik Osmangazi Köprüsü ile İstanbul-İzmir Otoyolu toplamında garanti geçiş sayılarının üstüne çıkılmış durumda.
Sayıları verelim:
Osmangazi Köprüsü’nde garanti edilen günlük geçiş sayısı 40 bin iken, 36 bin 415 sayısına şimdiden ulaşılmış oldu.
İstanbul-İzmir Otoyolu birinci kesim için, bir daha 40 bin araç için geçiş garantisi verildi lakin şimdiden bu otoyolu ortalama günlük 45 bin 280 araç kullanıyor.
Otoyolun ikinci kısmı için 35 bin araç garantisi verilmişken, günlük ortalama 43 bin 719, üçüncü kesim için 17 bin garanti verilirken, 29 bin 216 araç geçişi yakalandı.
Yalnızca bu otobanın 4’üncü kısmı için, 23 bin araç garantisi verilmesine karşın, çabucak hemen 15 bin 943 aracın kullanıldığı kesitinde garanti sayısının gerisinde kalınmış durumda.
Yani toplamda İstanbul-İzmir otoyolu için garanti sayıları şimdiden aşılmış oldu.
Bütün bu sayıları şöyleki de okuyabilirsiniz:
bu biçimde devam ederse ki, ilerleyen periyotlarda garanti sayılarının bütünüyle artıya geçeceği öngörülüyor, devlet kesesinden (yani aslında sizin vergilerinizle oluşan bütçeden) tek kuruş çıkmadan ülkeye dev eserler kazandırılmış olacak.
İstanbul Havalimanı’nın yakınlarından başlayarak, açılacak kanalla Karadeniz sularını Marmara ile Boğaz haricinde ikinci bir güzergâhtan buluşturacak olan Kanal İstanbul Projesi de üstte kelamını ettiğimiz metotla inşa edilecek.
Ortada bir iktidar değişikliği şayet olmazsa şayet, iki hafta daha sonra temelleri atılacak olan proje 5 yıl daha sonra tamamlanmış olacak.
Ortada iktidar değişikliği şayet olmazsa dememin niçini şu:
Birkaç gün evvel CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu, “Kanal İstanbul Projesi’nde bulunan şirketlerin paralarını asla ödemeyeceğiz. Türkiye’de yatırım yapmalarının önünü keseceğiz” diye bir açıklama yaptı.
Hatırlayalım.
Bundan 7 yıl evvel bu vakitler İstanbul’un meydanlarını savaş meydanına çeviren Seyahat aksiyoncuları, hareketleri bitirmek için Yavuz Sultan Selim Köprüsünün, Havalimanı projesinin rafa kaldırılmasını kural koşmuşlardı.
Ortadan geçen 7 yıl, iptal edilmesi istenen projelerin gerçek birer vizyon projeleri olduğunu lakin bununla birlikte her insanın bu biçimde işlere aklının yetmediğini gösterdi.
Bir 7 yıl daha sonra Kanal İstanbul projesi tamamlanmış olursa şayet, bu tartışmanın bugünkü aktörleri hakkında kimler neler düşünecek sanki?
Merak ediyor musunuz?
İstanbul için tarihi bir proje olan Kanal İstanbul için artık geri sayım başlarken muhalif kısımlar projenin ‘Gereksiz’ ve ‘Müsriflik’ olduğunu ileri sürerek karşı çıkmaya devam etti. Kanal 7 Ankara Temsilcisi ve Yenişafak Müellifi Mehmet Acet, Kanal İstanbul projesini İstanbul Havalimanı, Yavuz Sultan Selim Köprüsü ve Avrasya Tüneli projeleri ile ilişkilendirerek İstanbul ve Türkiye’ye katacağı maddi ve manevi katkıyı köşe yazısında anlattı.
Mehmet Acet’in Kanal İstanbul ile ilgili fazlaca dikkat çeken köşe yazısı:
Hatırlıyor musunuz?
İstanbul Havalimanının bulunduğu bölge, havalimanı inşaatı başlamadan evvel İsviçre peyniri üzere delik deşik bir biçimdeydi.
Taş ocaklarının çukurlarını doldurup sahayı düzleştirmek için binlerce kamyonun aylarca toprak taşıdığını da hatırlıyoruz.
Başka yandan havalimanı inşaatı devam ederken, yürütülen sert kampanyalar da unutulmuş değil.
İnip kalkacak uçakların güvenliği bile aylarca tartışıldı.
“Karadeniz’den esen rüzgârlar şu biçimde esiyor, bu biçimde esiyor”, “İniş sırasında o sert rüzgârlar şu istikametten yapıtsa bu biçimde, o taraftan yapıtsa şu biçimde risk oluşturacak, uçaklar inemeyecek” formunda kâbus senaryoları havada uçuştu.
Havalimanında uçuşların başlamasının üzerinden geçen 2 yıllık müddet, bu tenkitlerin hiç birinin bir kıymetinin olmadığını herkese gösterdi.
Yatırım bedeli olarak Hazine bütçesinden tek kuruş çıkmadığı üzere, kira ve garanti üstü ödemelerle devletin kasasına fazladan para girişi bile oldu.
2019 yılında İstanbul Havalimanı için devlete 242 milyon euro kira, 22,4 milyon euro da Garanti Üstü Ödeme yapıldı.
2020’de pandemi koşulları niçiniyle bu sayılara ulaşılamadı.
Lakin bu süreç bittikten daha sonra muhakkak ki İstanbul Havalimanı ‘altın yumurtlayan tavuk’ misali, büyük bir marka bedeli olarak varlığını sürdürmeye devam edecek.
Demek ki, İstanbul Havalimanı Projesi aslında âlâ bir proje imiş.
2 yıllık kıssası, “Evet, öyle” dedirtmiyor mu?
zatenız, yap-işlet-devret modeliyle yapılan projelerin birden fazla için tıpkı durum geçerli.
Müteahhit güçlü eden projeler olarak daima bir halde kötülenen bu projelerin makul yatırımlar olduğu gün geçtikçe daha uygun anlaşılıyor.
Yavuz Sultan Selim Köprüsü, 6 yıl daha sonra işletmesi bitecek ve devletin malı olacak.
İstanbul’un trafiğine neler kattığını her insanın bildiği Avrasya Tüneli için araç geçişine dair verilen garanti hududunun yakalanmasına az kaldı.
Pekala, büyük ziyan ziyan olarak sunulan Osmangazi Köprüsü’nde de garanti edilen günlük geçiş sayılarına hayli yaklaşıldığını söylesek, bu projelerle çocuklarımızın, hatta torunlarımızın borçlandırıldığını sav edenler bu tezlerinden vazgeçerler mi sanki?
Üstelik Osmangazi Köprüsü ile İstanbul-İzmir Otoyolu toplamında garanti geçiş sayılarının üstüne çıkılmış durumda.
Sayıları verelim:
Osmangazi Köprüsü’nde garanti edilen günlük geçiş sayısı 40 bin iken, 36 bin 415 sayısına şimdiden ulaşılmış oldu.
İstanbul-İzmir Otoyolu birinci kesim için, bir daha 40 bin araç için geçiş garantisi verildi lakin şimdiden bu otoyolu ortalama günlük 45 bin 280 araç kullanıyor.
Otoyolun ikinci kısmı için 35 bin araç garantisi verilmişken, günlük ortalama 43 bin 719, üçüncü kesim için 17 bin garanti verilirken, 29 bin 216 araç geçişi yakalandı.
Yalnızca bu otobanın 4’üncü kısmı için, 23 bin araç garantisi verilmesine karşın, çabucak hemen 15 bin 943 aracın kullanıldığı kesitinde garanti sayısının gerisinde kalınmış durumda.
Yani toplamda İstanbul-İzmir otoyolu için garanti sayıları şimdiden aşılmış oldu.
Bütün bu sayıları şöyleki de okuyabilirsiniz:
bu biçimde devam ederse ki, ilerleyen periyotlarda garanti sayılarının bütünüyle artıya geçeceği öngörülüyor, devlet kesesinden (yani aslında sizin vergilerinizle oluşan bütçeden) tek kuruş çıkmadan ülkeye dev eserler kazandırılmış olacak.
İstanbul Havalimanı’nın yakınlarından başlayarak, açılacak kanalla Karadeniz sularını Marmara ile Boğaz haricinde ikinci bir güzergâhtan buluşturacak olan Kanal İstanbul Projesi de üstte kelamını ettiğimiz metotla inşa edilecek.
Ortada bir iktidar değişikliği şayet olmazsa şayet, iki hafta daha sonra temelleri atılacak olan proje 5 yıl daha sonra tamamlanmış olacak.
Ortada iktidar değişikliği şayet olmazsa dememin niçini şu:
Birkaç gün evvel CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu, “Kanal İstanbul Projesi’nde bulunan şirketlerin paralarını asla ödemeyeceğiz. Türkiye’de yatırım yapmalarının önünü keseceğiz” diye bir açıklama yaptı.
Hatırlayalım.
Bundan 7 yıl evvel bu vakitler İstanbul’un meydanlarını savaş meydanına çeviren Seyahat aksiyoncuları, hareketleri bitirmek için Yavuz Sultan Selim Köprüsünün, Havalimanı projesinin rafa kaldırılmasını kural koşmuşlardı.
Ortadan geçen 7 yıl, iptal edilmesi istenen projelerin gerçek birer vizyon projeleri olduğunu lakin bununla birlikte her insanın bu biçimde işlere aklının yetmediğini gösterdi.
Bir 7 yıl daha sonra Kanal İstanbul projesi tamamlanmış olursa şayet, bu tartışmanın bugünkü aktörleri hakkında kimler neler düşünecek sanki?
Merak ediyor musunuz?