YingYang
New member
Osmanlı İmparatorluğu’nun dağılmasının akabinde, 1920’den itibaren İngiliz manda idaresi altına alınan Filistin toprakları, 1940’ların ikinci yarısında artık kaos ve krizin merkezine dönüşmüştü. Dünyanın dört bir yanından işgalci Siyonistlerin akın ettiği ve Filistinli ahaliyi yurtlarından sürüp çıkarmaya çalıştığı Filistin, yönetilemez durumdaydı. İngiltere, nihayet mevzuyu Birleşmiş Milletler’e (BM) havale ederek, sorunun sorumluluğundan kurtulmaya karar verdi.
Öngörülen haritada Araplara (turuncu) ve Musevilere (turkuaz) ayrılan hisse.
BM Genel Kurulu’nda 29 Kasım 1947 günü düzenlenen oylamayla, Filistin topraklarının Araplarla Museviler içinde bölünmesi kabul edildi. Ne var ki, Arap çoğunluğa toprakların azını veren, Musevilere ise nüfuslarıyla büsbütün orantısız kazanımlar sağlayan bu taksim, problemin ortasından çıkılmaz hale dönüşmesine yol açacaktı.
TEHDİTLE OY
O devirde BM’yi oluşturan ülkelerden kimileri, Siyonist lobisi tarafınca ağır bir baskı altına alınmıştı. Ekonomik ve siyasi tehditlerle karşılaşan bu ülkeler, ABD’nin de yönlendirmesiyle Filistin’in bölünmesi tarafında oy kullandılar. Liberya, Filipinler, Haiti, Venezuela üzere devletler, olağanda Filistin problemiyle hiç bir irtibatları bulunmamasına karşın, taksime “evet” diyerek kaosa katkı sağladılar.
SAVAŞ ZİLLERİ
Filistin’in Araplarla Museviler içinde bölüştürülmesi, daha sonraki aylarda çatışmaları ağırlaştırmaktan öbür bir işe yaramadı. 14 Mayıs 1948’de manda idaresi bitmiş olduğinde, birinci Arap-İsrail Savaşı da bu atmosferde patlak verdi. Filistin’deki Siyonist işgale memleketler arası bir çerçeve kazandıran taksim sonucu, bugün İsrail’in devam ettirdiği siyasetlerin da kelamda “gerekçe”sini oluşturdu.
İNGİLTERE ÇEKİMSER KALDI
BM’deki Filistin oylamasının en enteresan taraflarından biri, bölgedeki krizin ana müsebbibi İngiltere’nin “çekimser” kalmasıydı. ABD, Fransa, Sovyetler Birliği üzere ülkeler “evet” oyu kullanırken, İngiltere’nin bu yolu seçmesi, şüphesiz daha sonraki devirde Araplarla bağlarını garantiye almak gayesini güdüyordu. Oylamada İslâm dünyası haricinde Filistin taksimine “hayır” diyen üç ülke ise Küba, Hindistan ve Yunanistan’dı. Bu da bir daha periyodun siyasi kaideleri çerçevesinde ortaya çıkan bir gelişmeydi.
Öngörülen haritada Araplara (turuncu) ve Musevilere (turkuaz) ayrılan hisse.
BM Genel Kurulu’nda 29 Kasım 1947 günü düzenlenen oylamayla, Filistin topraklarının Araplarla Museviler içinde bölünmesi kabul edildi. Ne var ki, Arap çoğunluğa toprakların azını veren, Musevilere ise nüfuslarıyla büsbütün orantısız kazanımlar sağlayan bu taksim, problemin ortasından çıkılmaz hale dönüşmesine yol açacaktı.
TEHDİTLE OY
O devirde BM’yi oluşturan ülkelerden kimileri, Siyonist lobisi tarafınca ağır bir baskı altına alınmıştı. Ekonomik ve siyasi tehditlerle karşılaşan bu ülkeler, ABD’nin de yönlendirmesiyle Filistin’in bölünmesi tarafında oy kullandılar. Liberya, Filipinler, Haiti, Venezuela üzere devletler, olağanda Filistin problemiyle hiç bir irtibatları bulunmamasına karşın, taksime “evet” diyerek kaosa katkı sağladılar.
SAVAŞ ZİLLERİ
Filistin’in Araplarla Museviler içinde bölüştürülmesi, daha sonraki aylarda çatışmaları ağırlaştırmaktan öbür bir işe yaramadı. 14 Mayıs 1948’de manda idaresi bitmiş olduğinde, birinci Arap-İsrail Savaşı da bu atmosferde patlak verdi. Filistin’deki Siyonist işgale memleketler arası bir çerçeve kazandıran taksim sonucu, bugün İsrail’in devam ettirdiği siyasetlerin da kelamda “gerekçe”sini oluşturdu.
İNGİLTERE ÇEKİMSER KALDI
BM’deki Filistin oylamasının en enteresan taraflarından biri, bölgedeki krizin ana müsebbibi İngiltere’nin “çekimser” kalmasıydı. ABD, Fransa, Sovyetler Birliği üzere ülkeler “evet” oyu kullanırken, İngiltere’nin bu yolu seçmesi, şüphesiz daha sonraki devirde Araplarla bağlarını garantiye almak gayesini güdüyordu. Oylamada İslâm dünyası haricinde Filistin taksimine “hayır” diyen üç ülke ise Küba, Hindistan ve Yunanistan’dı. Bu da bir daha periyodun siyasi kaideleri çerçevesinde ortaya çıkan bir gelişmeydi.