Muhendis
New member
Ne yaptığımızı bilseydik buna bir araştırma diyemezdik, değil mi? Bu kelam Albert Einstein tarafınca araştırma ve geliştirmenin öngörülemez olduğunu belirtmek için söylenmişti. kimi vakit küçük yanılgılar insanlık için epeyce büyük buluşlara dönüşebiliyor. Hatta günümüzde kullandığımız birfazlaca eşya bu biçimde keşfedildi demek yanlış olmaz.
Albert M. Greenfield, “şans, yetkinlerin başına gelen bir kazadır” diyor.
Dünya tarihinde biroldukca teknolojik eserin talih yapıtı keşfedildiğini siz de duymuşsunuzdur. Bunları ele alırken bu kelamın aslında gerçeği ne kadar yansıttığını nazaranceksiniz. Gelin kazara keşfedilen ve hayatımızı büsbütün değiştiren farklı icatlara göz atalım.
Binlerce kişinin hayatını kurtaran kalp pilinin kazara keşfedildiğini biliyor muydunuz?
Concordia Üniversitesi’ne nazaran kalp pili kavramı 1932’den beri var . Lakin bu biçimdelar o kadar taşınabilir değillerdi ve elle çalıştırılan bir motorla çalıştırıyorlardı. Bugün sahip olduğumuz otomatik makineler kadar kullanışlı değil.
Bir mühendis olan Wilson Greatbatch, insan kalp atışlarının ritmini kaydeden bir aygıt üzerinde çalışıyordu. 1956 yılında Greatbach, makinesi için devredeki yanlış ölçüdeki direnci kullandı ve ezkaza makinesinin elektrotları direkt kalbin kas dokusuna çalıştırabileceğini keşfetti. Bu rastlantısal keşif vakit içinde daha küçük kalp pillerinin üretilmesine yol açtı ve bu piller sonunda insanların bedenlerine yerleştirilebildi. Birinci başarılı kalp pili nakli 1960 yılında gerçekleşti ve hastanın ömrünü tam 18 ay uzattı.
Wilhelm Roentgen, X-Işınlarını keşfetti ve bu biçimdece dünyayı değiştirdi. Lakin bunu büsbütün tesadüfen keşfetti.
Wilhelm Roentgen, katot ışınlarının bir vakum tüpünden geçip geçemeyeceğini araştırmak için yola çıktı ve katot ışın tüpü ortasındaki olumlu ve negatif elektrotlara yüksek voltaj uygulandığında tüpün çok garip bir parıltı yaydığını fark etti.
İlgisini çekerek ışığın parlayıp parlamayacağını görmek için tüpü siyah kağıtla kapatmaya başladı. Bu sırada, baryum platinosiyanür ile işlenmiş yakındaki bir ekranın parlamaya başladığını fark etti ve bu da onu bir çeşit ışınımun tesir ettiği kararına ulaştırdı. Bu ışınıma X-Işını ismini verdi ve X bilinmeyeni temsil etti. çabucak sonrasındasında ise bu ışınların bir insan elinin kemiklerinin birinci röntgen manzarasını yaratmasına yol açtı.
Percy Spencer ismi size tanıdık gelmiyor olabilir ancak icat ettiği mikrodalga fırınlar artık hepimizin mutfağında.
Percy Spencer, radar dalgaları ile deney yaparken cebindeki çikolatanın erimesi ile mikrodalga gücünün yiyecekleri ısıtabildiğini keşfetti. 1947’de bu buluşunun patentini almış ve birinci mikrodalga fırını 1,8 metre uzunluğunda ve 340 kg tartısında olarak tasarlamıştır. Mikrodalga fırın, 1947’de mutfak eşyaları üreticisi olan Raytheon şirketince ‘Radarange’ ismiyle kamuoyuna duyurulmuş olsa da, gerek fiyatının çok yüksek oluşu gerekse büyükçe bir buzdolabı boyutlarında olması niçiniyle ticari olarak pek ilgi görmedi.
Doğa, bilim beşerlerine yeni icatlar için sık sık ilham vermişti. Cırtcırtta bu icatlardan birisiydi.
İsviçreli elektrik mühendisi George de Mestral, bir gün köpeğiyle dolaşmaya çıkıyor. Konuta döndüğünde köpeğinin bacaklarına takılan dulavratotlarını görüyor. Köpeğinin tüylü bacaklarına yapışan dulavratotlarının gizemini merak eden Mestral mevzuyu incelemeye başlıyor.
Otları ayıklayıp mikroskobunda gözlemleyen Mestral, hayli farklı bir durumla karşılaşıyor: Otların ucunda minik kancalar var. İşte bu minik kancalar, otun yüzeye tutunmasını sağlıyor.
Bu hususta düşünmeye başlayan Mestral, ‘hayvanların kürküne takılan bu otların yapısı, nerelerde işe yarayabilir?’ sorusunun karşılığını arıyor ve dulavratotunun bu özelliğini kullanarak bir eser geliştirmeye odaklanıyor. bu biçimdece, iki yüzeyli bant için denemeler başlıyor. Mestral denemelerinde, bir yüzeyi sert minik kancalar biçiminde, öbür yüzeyiyse bu kancaların takılacağı yumuşak halkalar formunda hazırlıyor.
Farklı denemelerin akabinde nihayet muvaffakiyete ulaşan Mestral, eserine Vel-Cro ismini veriyor.
Post-it notların bir kilise korosunda bulunduğunu duymuş muydunuz?
Her şey 1968 yılında, Dr. Spencer Silver’ın, yüzeylere hafifçeçe yapışan, lakin çarçabuk çıkarılıp bir daha farklı yerlere yapıştırılabilen eşsiz bir yapışkan bulması ile başladı.
Bu yeni yapışkan Silver’ın meslektaşı Arka Fry’ın Post-it Not fikrini bulmasıyla tüketiciler için pratik bir uygulamaya dönüştü. Çıkarılıp, bir daha yapışabilen bir not kâğıdı fikri ise Fry’ın aklına kilise korosunda ilahi söylerken geldi. Fry’ın ilahi kitabının sayfalarını işaretlemek için kullandığı kâğıt kesimleri kitabının içinden düşüyor ve işaretlediği sayfayı kaybetmesine niye oluyordu. Fry, meslektaşı Silver’ın bulduğu yapışkanı bir kâğıt modülüne sürerek kitapta istediği sayfaları işaretlemede kullandı. Arka Fry ondan sonrasında hazırladığı yapışkanlı sayfa işaretlerinden birinin üzerine bir not yazdı ve işvereni Bob Molenda’ya sunacağı rapora yapıştırdı. İşvereni sorusunu tıpkı sayfa üzerinde yanıtladı ve diğer dokümanların üzerine yapıştırarak, ona geri gönderdi. birliktece kahve içtikleri bir sırada, Arka Fry’ın bağlantıda yeni bir yol keşfetmiş olduğunun ayrımına vardılar.
1970’li senelerda ofisler iğneler, ataçlar, raptiyeler ve bantlarla doluydu. 1980’de üç eser ile ticari olarak piyasaya sürülen Post-it Notlar ile 3M, insanların hatırlama, hatırlatma, komünikasyon ve tertip halini değiştirdi ve Post-it Notlar vazgeçilmez bir tertip gereci haline geldi.
Hayır teflon uzay programı yardımıyla bulunmadı.
Teflon, 1938 yılında Amerikalı bir kimyager olan Roy Plunkett tarafınca baht yapıtı bulunan bir husustur. Meşhur kimya firması DuPont için çalışan Plunkett, buzdolapları için zararsız bir soğutma sıvısı üretmeye çalışmış lakin elde ettiği unsur Teflon olmuştur. DuPont firması bu enteresan maddeyi incelediğinde bu unsurun hiç bir şeyle etkileşmediğini görmüş ve ticari olarak kullanmaya karar vermiştir.
Inkjet yazıcılar da büsbütün baht yapıtı olarak keşfedildi.
Canon’da çalışan bir araştırmacı olan Ichiro Endo, birinci ısı ile çalışan mürekkep püskürtmeli yazıcıyı 1977 yılında üretti. Endo’nun bu yazıcıyı üretmesine ilham kaynağı olan şey ise içi mürekkep dolu bir şırıngaya kazara bir lehim havyasının dokunmasını görmesi oldu. Havya üstündeki ısı mürekkebin hacminin artmasına ve dışarı taşmasına niye oldu. Endo, mürekkebi denetimli bir biçimde akıtmanın metodunun bu olduğunun farkına vardı ve birkaç gün içerisinde, sonrasındasında Canon Bubblejet ismini alacak olan yazıcıyı üretti.
Albert M. Greenfield, “şans, yetkinlerin başına gelen bir kazadır” diyor.
Dünya tarihinde biroldukca teknolojik eserin talih yapıtı keşfedildiğini siz de duymuşsunuzdur. Bunları ele alırken bu kelamın aslında gerçeği ne kadar yansıttığını nazaranceksiniz. Gelin kazara keşfedilen ve hayatımızı büsbütün değiştiren farklı icatlara göz atalım.
Binlerce kişinin hayatını kurtaran kalp pilinin kazara keşfedildiğini biliyor muydunuz?
Concordia Üniversitesi’ne nazaran kalp pili kavramı 1932’den beri var . Lakin bu biçimdelar o kadar taşınabilir değillerdi ve elle çalıştırılan bir motorla çalıştırıyorlardı. Bugün sahip olduğumuz otomatik makineler kadar kullanışlı değil.
Bir mühendis olan Wilson Greatbatch, insan kalp atışlarının ritmini kaydeden bir aygıt üzerinde çalışıyordu. 1956 yılında Greatbach, makinesi için devredeki yanlış ölçüdeki direnci kullandı ve ezkaza makinesinin elektrotları direkt kalbin kas dokusuna çalıştırabileceğini keşfetti. Bu rastlantısal keşif vakit içinde daha küçük kalp pillerinin üretilmesine yol açtı ve bu piller sonunda insanların bedenlerine yerleştirilebildi. Birinci başarılı kalp pili nakli 1960 yılında gerçekleşti ve hastanın ömrünü tam 18 ay uzattı.
Wilhelm Roentgen, X-Işınlarını keşfetti ve bu biçimdece dünyayı değiştirdi. Lakin bunu büsbütün tesadüfen keşfetti.
Wilhelm Roentgen, katot ışınlarının bir vakum tüpünden geçip geçemeyeceğini araştırmak için yola çıktı ve katot ışın tüpü ortasındaki olumlu ve negatif elektrotlara yüksek voltaj uygulandığında tüpün çok garip bir parıltı yaydığını fark etti.
İlgisini çekerek ışığın parlayıp parlamayacağını görmek için tüpü siyah kağıtla kapatmaya başladı. Bu sırada, baryum platinosiyanür ile işlenmiş yakındaki bir ekranın parlamaya başladığını fark etti ve bu da onu bir çeşit ışınımun tesir ettiği kararına ulaştırdı. Bu ışınıma X-Işını ismini verdi ve X bilinmeyeni temsil etti. çabucak sonrasındasında ise bu ışınların bir insan elinin kemiklerinin birinci röntgen manzarasını yaratmasına yol açtı.
Percy Spencer ismi size tanıdık gelmiyor olabilir ancak icat ettiği mikrodalga fırınlar artık hepimizin mutfağında.
Percy Spencer, radar dalgaları ile deney yaparken cebindeki çikolatanın erimesi ile mikrodalga gücünün yiyecekleri ısıtabildiğini keşfetti. 1947’de bu buluşunun patentini almış ve birinci mikrodalga fırını 1,8 metre uzunluğunda ve 340 kg tartısında olarak tasarlamıştır. Mikrodalga fırın, 1947’de mutfak eşyaları üreticisi olan Raytheon şirketince ‘Radarange’ ismiyle kamuoyuna duyurulmuş olsa da, gerek fiyatının çok yüksek oluşu gerekse büyükçe bir buzdolabı boyutlarında olması niçiniyle ticari olarak pek ilgi görmedi.
Doğa, bilim beşerlerine yeni icatlar için sık sık ilham vermişti. Cırtcırtta bu icatlardan birisiydi.
İsviçreli elektrik mühendisi George de Mestral, bir gün köpeğiyle dolaşmaya çıkıyor. Konuta döndüğünde köpeğinin bacaklarına takılan dulavratotlarını görüyor. Köpeğinin tüylü bacaklarına yapışan dulavratotlarının gizemini merak eden Mestral mevzuyu incelemeye başlıyor.
Otları ayıklayıp mikroskobunda gözlemleyen Mestral, hayli farklı bir durumla karşılaşıyor: Otların ucunda minik kancalar var. İşte bu minik kancalar, otun yüzeye tutunmasını sağlıyor.
Bu hususta düşünmeye başlayan Mestral, ‘hayvanların kürküne takılan bu otların yapısı, nerelerde işe yarayabilir?’ sorusunun karşılığını arıyor ve dulavratotunun bu özelliğini kullanarak bir eser geliştirmeye odaklanıyor. bu biçimdece, iki yüzeyli bant için denemeler başlıyor. Mestral denemelerinde, bir yüzeyi sert minik kancalar biçiminde, öbür yüzeyiyse bu kancaların takılacağı yumuşak halkalar formunda hazırlıyor.
Farklı denemelerin akabinde nihayet muvaffakiyete ulaşan Mestral, eserine Vel-Cro ismini veriyor.
Post-it notların bir kilise korosunda bulunduğunu duymuş muydunuz?
Her şey 1968 yılında, Dr. Spencer Silver’ın, yüzeylere hafifçeçe yapışan, lakin çarçabuk çıkarılıp bir daha farklı yerlere yapıştırılabilen eşsiz bir yapışkan bulması ile başladı.
Bu yeni yapışkan Silver’ın meslektaşı Arka Fry’ın Post-it Not fikrini bulmasıyla tüketiciler için pratik bir uygulamaya dönüştü. Çıkarılıp, bir daha yapışabilen bir not kâğıdı fikri ise Fry’ın aklına kilise korosunda ilahi söylerken geldi. Fry’ın ilahi kitabının sayfalarını işaretlemek için kullandığı kâğıt kesimleri kitabının içinden düşüyor ve işaretlediği sayfayı kaybetmesine niye oluyordu. Fry, meslektaşı Silver’ın bulduğu yapışkanı bir kâğıt modülüne sürerek kitapta istediği sayfaları işaretlemede kullandı. Arka Fry ondan sonrasında hazırladığı yapışkanlı sayfa işaretlerinden birinin üzerine bir not yazdı ve işvereni Bob Molenda’ya sunacağı rapora yapıştırdı. İşvereni sorusunu tıpkı sayfa üzerinde yanıtladı ve diğer dokümanların üzerine yapıştırarak, ona geri gönderdi. birliktece kahve içtikleri bir sırada, Arka Fry’ın bağlantıda yeni bir yol keşfetmiş olduğunun ayrımına vardılar.
1970’li senelerda ofisler iğneler, ataçlar, raptiyeler ve bantlarla doluydu. 1980’de üç eser ile ticari olarak piyasaya sürülen Post-it Notlar ile 3M, insanların hatırlama, hatırlatma, komünikasyon ve tertip halini değiştirdi ve Post-it Notlar vazgeçilmez bir tertip gereci haline geldi.
Hayır teflon uzay programı yardımıyla bulunmadı.
Teflon, 1938 yılında Amerikalı bir kimyager olan Roy Plunkett tarafınca baht yapıtı bulunan bir husustur. Meşhur kimya firması DuPont için çalışan Plunkett, buzdolapları için zararsız bir soğutma sıvısı üretmeye çalışmış lakin elde ettiği unsur Teflon olmuştur. DuPont firması bu enteresan maddeyi incelediğinde bu unsurun hiç bir şeyle etkileşmediğini görmüş ve ticari olarak kullanmaya karar vermiştir.
Inkjet yazıcılar da büsbütün baht yapıtı olarak keşfedildi.
Canon’da çalışan bir araştırmacı olan Ichiro Endo, birinci ısı ile çalışan mürekkep püskürtmeli yazıcıyı 1977 yılında üretti. Endo’nun bu yazıcıyı üretmesine ilham kaynağı olan şey ise içi mürekkep dolu bir şırıngaya kazara bir lehim havyasının dokunmasını görmesi oldu. Havya üstündeki ısı mürekkebin hacminin artmasına ve dışarı taşmasına niye oldu. Endo, mürekkebi denetimli bir biçimde akıtmanın metodunun bu olduğunun farkına vardı ve birkaç gün içerisinde, sonrasındasında Canon Bubblejet ismini alacak olan yazıcıyı üretti.