Muhendis
New member
Küresel sıcaklıklar arttıkça, Antarktika’nın ekolojisi değişmeye devam ediyor. Lakin kıtanın tarımı ve kalıcı yerleşimcileri destekleyebilmesi için Dünya’nın ikliminin epeyce daha büyük ölçüde değişmesi gerekecek. Biz de bu yazımızda bu mevzudan bahsediyoruz.
Kaynak: https://www.livescience.com/habitable…
Antarktika, eksi 49 santigrat dereceye kadar düşen ortalama kış sıcaklıkları ve rüzgarların saatte 321 km’ye ulaştığı dondurucu, yaşanılmaz bir yerdir.
Bu durumda Dünya’nın en güneydeki kıtasının bununla birlikte en az nüfusa sahip olması, orada araştırma yapan yalnızca bir avuç bilim insanı haricinde daimi sakinleri olmaması şaşırtan değil.
Ancak teknolojik ilerlemeler ve değişen iklim göz önüne alındığında, bu durum değişebilir mi?
İstilacı bitki ve hayvan cinslerinden oluşan seçkin bir kalabalık şimdiden ısınan Antarktika’ya taşınırken, beşerler çabucak hemen bu listede değiller ve muhtemelen en azından gelecek yüzyıla kadar da olmayacaklar. Bunun ana sebebi ise mevcut iklim ve arazinin tarıma yahut hayvancılığa elverişli olmaması.
Diğer bir mahzur ise Antarktika’nın uzak pozisyonu denebilir.
Bu etraf rahat olmaktan uzak olsa da, kutuplarda bulunan Grönland, İzlanda ve Norveç, Rusya, Kanada ve Alaska’nın daha yüksek enlem bölgeleri üzere daimi sakinleri destekleyen kimi yerlerden çok farklı değildir. Avustralya’daki Monash Üniversitesi’nde biyolojik bilimler profesörü olan Steven Chown, tek sorun hava olsaydı, insanların uzun vadede orada bir talihleri olabileceğini söylüyor. Lakin Antarktika’nın coğrafik izolasyonu, burada kurulacak ömür alanlarının sırf besin ve öteki malları ithal ederek sürdürülebileceği manasına geliyor.
Araştırma istasyonlarının tamamı olmasa da kimileri şu anda rüzgar türbinleri ve güneş panellerinden elde edilen yenilenebilir güç ile destekleniyor.
Kıta boyunca bir elektrik şebekesi inşa etmek, global ısınmanın tesirleri niçiniyle değişme mümkünlüğü olan bir buz katmanının üzerine inşa etmek manasına gelir. Massachusetts Üniversitesi’nde buzul jeolojisi profesörü Julie Brigham-Grette’in dediklerine nazaran, oradaki tüm istasyonlar yüklü olarak güneş ve rüzgar kullansaydı ve pil teknolojisindeki ilerlemeler karanlık kış ayları boyunca kullanılabilseydi bir elektrik şebekesine gerek kalmayacaktı.
Donmuş kıta şu anda kalıcı sakinler için donatılmamış olabilir. Lakin geçmişte durum nasıldı?
Chown, ‘Fosil kayıtlarına göre bu kıta, ormanlar ve dinozorlar için eksiksiz bir iklime sahipti’ diyor. Yaklaşık 100 milyon yıl evvel Antarktika düzgün gelişmiş bir bitki örtüsünü, kozalaklı ağaçları, eğrelti otlarını ve anjiyospermler olarak bilinen çiçekli bitkiler üzere bir dizi organizmayı destekliyordu. 2021’de, Güney Amerika’nın altındaki Antarktika Yarımadası’nın bir modülü olan James Ross Adası’nda bulunan kömür kalıntıları, 100 milyon ila 66 milyon yıl evvel geç Kretase devrinde bu bölgede şiddetli orman yangınları olduğunu gösteriyor.
Dünyanın iklimi yüz milyonlarca yıl boyunca değişir, daha soğuk buzul devirleri ile daha sıcak buzullar ortası devirler içinde gidip gelir.
Antarktika’nın ikliminin gelecekte nasıl görünebileceğini anlamak için paleoklimatologlar uzak geçmişi inceliyorlar. Ortalarında Brigham-Grette’in de bulunduğu bir araştırma grubu, Ross Buz Rafındaki tortu katmanlarını inceleyerek, Batı Antarktika Buz Levhasının birkaç defa çöktüğünü ve bir daha büyüdüğünü keşfetti. Brigham-Grette, bu cins çöküş/bir daha büyümelerin muhtemelen çok sıcak buzullar ortası periyotlarla alakalı olduğunu ve bu iklimsel dalgalanmaların, yükselen/düşen karbondioksit düzeyleri de dahil olmak üzere Dünya atmosferindeki değişikliklerle el ele gittiğini söylüyor.
Antarktika Yarımadası’nda şu anda yerli otlar, birkaç böcek, göçmen kuşlar ve deniz memelileri hayatta kalıyor.
Chown, ısınan bir iklimle bir arada çimen ve çiçeklerde daha fazla çeşitlilik goreceğimizi söylüyor. Bu eğilim devam ederse, yakın gelecekte daha yüksek sıcaklıklar ve artan yağışlar bitki büyümesini teşvik edecek. Beşerler tarafınca kazara kıtaya getirilen istilacı çeşitlerin yanı sıra, daha fazla bitki tipi yeşerip ortaya çıkabilir. tıpkı vakitte hala pek soğuk olan havalar, yakın gelecekte burada ormanlar görmemizin mümkün olmadığı manasına geliyor. Chown ve Brigham-Grette, Antarktika’nın gelecek yüzyıla kadar rastgele bir mahsulü yahut hayvanı destekleme mümkünlüğünün düşük olduğu konusunda anlaşıyorlar. Sonuç olarak, yakın gelecekte orada tarım yahut hayvancılıkla sürdürülen kalıcı insan yerleşimleri oluşturmamız pek mümkün görünmüyor.
Yarımadanın iklimi haricinde kıtanın birden fazla, yer yer birkaç kilometre kalınlığında bir buz katmanıdır.
İklim modellemesi, buzsuz alanda büyük bir büyüme öngörüyor. Lakin Chown’a göre, ‘sadece dağ tepelerinin yükseldiği en yüksek alanlarda 2100’e kadar değişen bir şey görmemiz pek mümkün değil.’ Batı Antarktika Buz Levhasının erimesi ve buna bağlı olarak deniz düzeyindeki yükselme, yalnızca Antarktika’nın coğrafyasını değil, tüm gezegenimizin iklimini değiştirecek. Batı Antarktika’nın birden fazla deniz düzeyinin altında lakin yükselen deniz düzeyleri, oradaki küçük kayalık adaları büsbütün sular altında bırakmak yerine yükseltecek. Brigham-Grette, ‘Gelecekte buz katmanlarını kaybettikçe ortaya çıkacak bir sorun, yerleşimlerin deniz düzeyinin üzerinde olmasını sağlamak olacak’ diyor.
2100 daha sonralarına baktığımızda, artan sıcaklıklar ve yükselen deniz düzeylerinin göç dalgalarını hızlandırması olası.
İnsanlar, Antarktika’nın soğuk iklimi dünyanın daha sıcak bölgelerinden daha yaşanabilir olmaya devam ederse, bu kıtayı kolonileştirmeye çalışabilirler. Ekin yetiştirilemese bile, deniz buzunun erimesi insanların bölgede balık tutmaya çalışacağı manasına gelebilir. Lakin Dünya’nın en sert, en yaşanılmaz kıtasını keşfetme ve inceleme gayretlerimize karşın, yakın vakitte Antarktika’ya sahip olmamız pek mümkün değil.
Siz bu mevzu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!
Kaynak: https://www.livescience.com/habitable…
Antarktika, eksi 49 santigrat dereceye kadar düşen ortalama kış sıcaklıkları ve rüzgarların saatte 321 km’ye ulaştığı dondurucu, yaşanılmaz bir yerdir.
Bu durumda Dünya’nın en güneydeki kıtasının bununla birlikte en az nüfusa sahip olması, orada araştırma yapan yalnızca bir avuç bilim insanı haricinde daimi sakinleri olmaması şaşırtan değil.
Ancak teknolojik ilerlemeler ve değişen iklim göz önüne alındığında, bu durum değişebilir mi?
İstilacı bitki ve hayvan cinslerinden oluşan seçkin bir kalabalık şimdiden ısınan Antarktika’ya taşınırken, beşerler çabucak hemen bu listede değiller ve muhtemelen en azından gelecek yüzyıla kadar da olmayacaklar. Bunun ana sebebi ise mevcut iklim ve arazinin tarıma yahut hayvancılığa elverişli olmaması.
Diğer bir mahzur ise Antarktika’nın uzak pozisyonu denebilir.
Bu etraf rahat olmaktan uzak olsa da, kutuplarda bulunan Grönland, İzlanda ve Norveç, Rusya, Kanada ve Alaska’nın daha yüksek enlem bölgeleri üzere daimi sakinleri destekleyen kimi yerlerden çok farklı değildir. Avustralya’daki Monash Üniversitesi’nde biyolojik bilimler profesörü olan Steven Chown, tek sorun hava olsaydı, insanların uzun vadede orada bir talihleri olabileceğini söylüyor. Lakin Antarktika’nın coğrafik izolasyonu, burada kurulacak ömür alanlarının sırf besin ve öteki malları ithal ederek sürdürülebileceği manasına geliyor.
Araştırma istasyonlarının tamamı olmasa da kimileri şu anda rüzgar türbinleri ve güneş panellerinden elde edilen yenilenebilir güç ile destekleniyor.
Kıta boyunca bir elektrik şebekesi inşa etmek, global ısınmanın tesirleri niçiniyle değişme mümkünlüğü olan bir buz katmanının üzerine inşa etmek manasına gelir. Massachusetts Üniversitesi’nde buzul jeolojisi profesörü Julie Brigham-Grette’in dediklerine nazaran, oradaki tüm istasyonlar yüklü olarak güneş ve rüzgar kullansaydı ve pil teknolojisindeki ilerlemeler karanlık kış ayları boyunca kullanılabilseydi bir elektrik şebekesine gerek kalmayacaktı.
Donmuş kıta şu anda kalıcı sakinler için donatılmamış olabilir. Lakin geçmişte durum nasıldı?
Chown, ‘Fosil kayıtlarına göre bu kıta, ormanlar ve dinozorlar için eksiksiz bir iklime sahipti’ diyor. Yaklaşık 100 milyon yıl evvel Antarktika düzgün gelişmiş bir bitki örtüsünü, kozalaklı ağaçları, eğrelti otlarını ve anjiyospermler olarak bilinen çiçekli bitkiler üzere bir dizi organizmayı destekliyordu. 2021’de, Güney Amerika’nın altındaki Antarktika Yarımadası’nın bir modülü olan James Ross Adası’nda bulunan kömür kalıntıları, 100 milyon ila 66 milyon yıl evvel geç Kretase devrinde bu bölgede şiddetli orman yangınları olduğunu gösteriyor.
Dünyanın iklimi yüz milyonlarca yıl boyunca değişir, daha soğuk buzul devirleri ile daha sıcak buzullar ortası devirler içinde gidip gelir.
Antarktika’nın ikliminin gelecekte nasıl görünebileceğini anlamak için paleoklimatologlar uzak geçmişi inceliyorlar. Ortalarında Brigham-Grette’in de bulunduğu bir araştırma grubu, Ross Buz Rafındaki tortu katmanlarını inceleyerek, Batı Antarktika Buz Levhasının birkaç defa çöktüğünü ve bir daha büyüdüğünü keşfetti. Brigham-Grette, bu cins çöküş/bir daha büyümelerin muhtemelen çok sıcak buzullar ortası periyotlarla alakalı olduğunu ve bu iklimsel dalgalanmaların, yükselen/düşen karbondioksit düzeyleri de dahil olmak üzere Dünya atmosferindeki değişikliklerle el ele gittiğini söylüyor.
Antarktika Yarımadası’nda şu anda yerli otlar, birkaç böcek, göçmen kuşlar ve deniz memelileri hayatta kalıyor.
Chown, ısınan bir iklimle bir arada çimen ve çiçeklerde daha fazla çeşitlilik goreceğimizi söylüyor. Bu eğilim devam ederse, yakın gelecekte daha yüksek sıcaklıklar ve artan yağışlar bitki büyümesini teşvik edecek. Beşerler tarafınca kazara kıtaya getirilen istilacı çeşitlerin yanı sıra, daha fazla bitki tipi yeşerip ortaya çıkabilir. tıpkı vakitte hala pek soğuk olan havalar, yakın gelecekte burada ormanlar görmemizin mümkün olmadığı manasına geliyor. Chown ve Brigham-Grette, Antarktika’nın gelecek yüzyıla kadar rastgele bir mahsulü yahut hayvanı destekleme mümkünlüğünün düşük olduğu konusunda anlaşıyorlar. Sonuç olarak, yakın gelecekte orada tarım yahut hayvancılıkla sürdürülen kalıcı insan yerleşimleri oluşturmamız pek mümkün görünmüyor.
Yarımadanın iklimi haricinde kıtanın birden fazla, yer yer birkaç kilometre kalınlığında bir buz katmanıdır.
İklim modellemesi, buzsuz alanda büyük bir büyüme öngörüyor. Lakin Chown’a göre, ‘sadece dağ tepelerinin yükseldiği en yüksek alanlarda 2100’e kadar değişen bir şey görmemiz pek mümkün değil.’ Batı Antarktika Buz Levhasının erimesi ve buna bağlı olarak deniz düzeyindeki yükselme, yalnızca Antarktika’nın coğrafyasını değil, tüm gezegenimizin iklimini değiştirecek. Batı Antarktika’nın birden fazla deniz düzeyinin altında lakin yükselen deniz düzeyleri, oradaki küçük kayalık adaları büsbütün sular altında bırakmak yerine yükseltecek. Brigham-Grette, ‘Gelecekte buz katmanlarını kaybettikçe ortaya çıkacak bir sorun, yerleşimlerin deniz düzeyinin üzerinde olmasını sağlamak olacak’ diyor.
2100 daha sonralarına baktığımızda, artan sıcaklıklar ve yükselen deniz düzeylerinin göç dalgalarını hızlandırması olası.
İnsanlar, Antarktika’nın soğuk iklimi dünyanın daha sıcak bölgelerinden daha yaşanabilir olmaya devam ederse, bu kıtayı kolonileştirmeye çalışabilirler. Ekin yetiştirilemese bile, deniz buzunun erimesi insanların bölgede balık tutmaya çalışacağı manasına gelebilir. Lakin Dünya’nın en sert, en yaşanılmaz kıtasını keşfetme ve inceleme gayretlerimize karşın, yakın vakitte Antarktika’ya sahip olmamız pek mümkün değil.
Siz bu mevzu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!