Cipriano Catellacci
“Ama bir not koyarsanız, bir hafızanın kilidini açar mı?”. Sınıfta bir öğrencinin sorduğu soru, çok saygın bir öğretmenin otobiyografisinin neden “Ben öğretmen değilim” başlığını taşıdığını ortaya koyuyor.
Cipriano Catellacci bunu dün öğleden sonra Palazzo Strozzi Sacrati'de editör Mauro Pagliai tarafından yayınlanan anılarının sunumu sırasında bildirdi.
Soru bize onun çocuklara yaklaşımına ve okul vizyonuna dair bir fikir veriyor, aynı zamanda var olmayan bir San Frediano'nun sokaklarında pek çok belaya neden olan bu mahalle veletinin yaşam yolunun nasıl olduğunu da gösteriyor. . 'Dahası ve sonra neredeyse tesadüfen kendini profesörlükte buldu ve nesiller boyu öğrenciler tarafından sevildi.
Bu derin ve eğlenceli kitabın sayfalarının, ustaca bir hikaye aracılığıyla, doğrusal olmayan varoluşsal yollardan bir iş yapmaya gelenlerin başına geldiği gibi, birçok kişinin özdeşleşmek için nedenler bulabileceği bir benzetme önererek ortaya çıkardığı bir yolculuk. ancak o zaman yaptığınız işin doğanıza en uygun olduğunu keşfedersiniz.
Sayfalar hızla birçok anekdot ve olay arasında geziniyor ve Toskana konseyinin genel merkezinde yapılan sunum sırasında Bölge Başkanının spordan sorumlu özel danışmanının kendisini neden “bir yaşam ustası” olarak tanımladığının nedenini açıklıyor. Ya da önsözün editörü ve aile dostu Caterina Ceccuti, Catellacci'den bir öğretmenin yapması gereken en önemli şeyi yapabilecek “doğuştan usta” olarak söz ettiği için: “çocuklara öğrenmeyi sevmeyi asla bırakmamayı öğretin”.
Otobiyografik boyutun ötesine geçebilecek bu kitabın okunmasına, babasıyla birlikte Floransa Sutopu takımını kuran, aynı zamanda yetkili bir spor menajeri olmadan önce bu küçük alçakın baş kahraman olduğu sayısız baskının keşfine bırakıyoruz. önemli unvanlara ulaşmış, aynı zamanda Floransa Belediyesi'nden şehrin anahtarlarını almış ve aynı zamanda öğrenme güçlüğü olan çocuklara eğitim verme konusunda da uzmanlaşmıştır. Kurumsal nedenlerden dolayı sunumda bulunmayan Bölge Başkanı, ilham alınacak ve özellikle küçüklerin spor hakkı konusunda Floransa şehrine çok şey katan bir kişinin altını çizdi. taahhütlerini yerine getiren ancak selam ve teşekkürlerinizi kaçırmak istemeyenler.
Bu durumda, böyle anılmamayı tercih eden bir öğretmen olarak rolünün farkındalığında ısrar etmek yeterlidir, ancak “kişisel deneyimini sınıfa getirmenin” çocuklarda öğrenmenin kapılarını açmanın anahtarı olduğu açıktır. Catellacci, “geç gelenleri beklerken çocuklarla uluslararası politika hakkında konuşabilen” ama her şeyden önce küçüklerin tutkularını serbest bırakmayı başaran eğitimcilerin güzel bir örneğidir. Açık fikirler, o kadar ki, bu kez İtalyan ilkokulunun reformuna adanmış ikinci bir kitap yazma niyeti zaten akılda var, çünkü Catellacci'ye göre bugün, gelişme yeteneği olmadan küçükleri hapsetme riski var. Herkesin yanında getirdiği zekaları farklıdır.
“Ama bir not koyarsanız, bir hafızanın kilidini açar mı?”. Sınıfta bir öğrencinin sorduğu soru, çok saygın bir öğretmenin otobiyografisinin neden “Ben öğretmen değilim” başlığını taşıdığını ortaya koyuyor.
Cipriano Catellacci bunu dün öğleden sonra Palazzo Strozzi Sacrati'de editör Mauro Pagliai tarafından yayınlanan anılarının sunumu sırasında bildirdi.
Soru bize onun çocuklara yaklaşımına ve okul vizyonuna dair bir fikir veriyor, aynı zamanda var olmayan bir San Frediano'nun sokaklarında pek çok belaya neden olan bu mahalle veletinin yaşam yolunun nasıl olduğunu da gösteriyor. . 'Dahası ve sonra neredeyse tesadüfen kendini profesörlükte buldu ve nesiller boyu öğrenciler tarafından sevildi.
Bu derin ve eğlenceli kitabın sayfalarının, ustaca bir hikaye aracılığıyla, doğrusal olmayan varoluşsal yollardan bir iş yapmaya gelenlerin başına geldiği gibi, birçok kişinin özdeşleşmek için nedenler bulabileceği bir benzetme önererek ortaya çıkardığı bir yolculuk. ancak o zaman yaptığınız işin doğanıza en uygun olduğunu keşfedersiniz.
Sayfalar hızla birçok anekdot ve olay arasında geziniyor ve Toskana konseyinin genel merkezinde yapılan sunum sırasında Bölge Başkanının spordan sorumlu özel danışmanının kendisini neden “bir yaşam ustası” olarak tanımladığının nedenini açıklıyor. Ya da önsözün editörü ve aile dostu Caterina Ceccuti, Catellacci'den bir öğretmenin yapması gereken en önemli şeyi yapabilecek “doğuştan usta” olarak söz ettiği için: “çocuklara öğrenmeyi sevmeyi asla bırakmamayı öğretin”.
Otobiyografik boyutun ötesine geçebilecek bu kitabın okunmasına, babasıyla birlikte Floransa Sutopu takımını kuran, aynı zamanda yetkili bir spor menajeri olmadan önce bu küçük alçakın baş kahraman olduğu sayısız baskının keşfine bırakıyoruz. önemli unvanlara ulaşmış, aynı zamanda Floransa Belediyesi'nden şehrin anahtarlarını almış ve aynı zamanda öğrenme güçlüğü olan çocuklara eğitim verme konusunda da uzmanlaşmıştır. Kurumsal nedenlerden dolayı sunumda bulunmayan Bölge Başkanı, ilham alınacak ve özellikle küçüklerin spor hakkı konusunda Floransa şehrine çok şey katan bir kişinin altını çizdi. taahhütlerini yerine getiren ancak selam ve teşekkürlerinizi kaçırmak istemeyenler.
Bu durumda, böyle anılmamayı tercih eden bir öğretmen olarak rolünün farkındalığında ısrar etmek yeterlidir, ancak “kişisel deneyimini sınıfa getirmenin” çocuklarda öğrenmenin kapılarını açmanın anahtarı olduğu açıktır. Catellacci, “geç gelenleri beklerken çocuklarla uluslararası politika hakkında konuşabilen” ama her şeyden önce küçüklerin tutkularını serbest bırakmayı başaran eğitimcilerin güzel bir örneğidir. Açık fikirler, o kadar ki, bu kez İtalyan ilkokulunun reformuna adanmış ikinci bir kitap yazma niyeti zaten akılda var, çünkü Catellacci'ye göre bugün, gelişme yeteneği olmadan küçükleri hapsetme riski var. Herkesin yanında getirdiği zekaları farklıdır.