Akif Bedir yazdı: Şükür devletimiz cumhuruyla cumhurunun yanındaydı
Yeni Akit Gazetesi muharriri Akif Bedir, bugünkü, Allah devletimize zeval vermesin” başlıklı yazısında, sel felaketinin yaşandığı Bozkurt’taki müşahedelerini aktararak, “Selin en ağır yaşandığı Bozkurt’taydık. Gördüklerimiz, duyduklarımız karşısında şoktaydık.” dedi. Bedir, “Şükür devletimiz cumhuruyla cumhurunun yanındaydı…” açıklamasında bulundu.
Akif Bedir’in köşe yazısı şöyleki:
Lise ve üniversite arkadaşlıkları saf, pak, berrak ve karşılık beklenmeyen arkadaşlıklardır. Unsurun nüfus edemediği, safi sevginin paylaşıldığı ve hiç bir niçinin bozamadığı dostlukların oluştuğu, duru ve gerçek vefanın tepe yaptığı gönüldaşlıklardır.
Birebir his sarmallarını doyasıya yaşadığımız üniversiteden arkadaşlarla her beş senede bir hoş ülkemin değişik yerlerinde buluşup eskimeyen kardeşliklerimizin, yıpranmayan dostluklarımızın, solmayan gönüllerimizin coşkusunu bir daha paylaşarak yaşıyor ve bir daha diriliş iksirini bu beraberliklerden alıyoruz.
Bu sene kümede her insanın heyecanı, sevinci ve sevinci eksikti. Kimse gülemiyor, her insanın canı üzücü biçimde sıkkındı. Yaşanan sel felaketi haliyle her insanın gündemindeydi. Beşerler ağlarken bizim kayıtsızlığımız kelam konusu olamazdı.
Gönül insanı gönlü, sofrası, kapısı ve alnı açık olandır. İnsanların acılarını ve sancılarını, sevinçlerini ve sürurlarını paylaşan, âlâ günde de makus günde de yanlarında olandır. İnsanlara ulaşmanın yolunun sorunlarını çözmekten, sıkıntılarına deva olmaktan geçtiğini bilendir.
Gün gönül insanı olma günüydü. Gönül adamı olabilmek için mağdurların yanında olmak, ellerinden tutmak lazımdı.
Teslimiyet fıtratımızda olmayan bir acziyetti. bu biçimde bu badireleri birlikte aşmak, güçlü etapları geçebilmek, belaları yenebilmek için güç birliği etmemiz kuraldı ve bizim de felaket bölgesinde olmamız ve elimizden geldiğince yardım elini uzatmamız elzemdi.
Karar verildi. Acıları ve sevinçleriyle bize sunulmuş bu hayatı dostluklarıyla anlamlandıranlar, bu sene felaketzedelere takviye verebilmek, milletin yaralarının sarılmasında güç birliği yapabilmek için Bozkurt’a gidilecekti.
Selin en ağır yaşandığı Bozkurt’taydık. Gördüklerimiz, duyduklarımız karşısında şoktaydık.
Devlet tüm takımlarıyla bir arada burada seferber olmuştu. Aç ve açıkta kimse yoktu. Devletin şefkatli eli her yere, herkese ulaşmıştı. Gezdiğimiz yerlerde milletten en epeyce duyduğumuz kelam: “Allah, devlete zeval vermesin, hükümetimiz sağ olsun, Allah devletimize güç kuvvet versin” idi.
Yollar kamyonlar, TIR’larla doluydu. Hepsi ülkenin bir köşesinden, bir belediyesinden. Yardım materyali yağıyordu, giyecekler, yiyecekler. Aklınıza ne gelirse.
Devletimiz… Bakanlar, Milletvekilleri, Vali, Kaymakam, AFAD, Kızılay, Belediyeler, Jandarma ve TSK… Yaralar sarılıyordu.
Kızılay selzedelere sıcak yemek hizmeti veriyor, Jandarma ilçede paklık çalışmalarına takviye veriyordu. TSK yıkılan köprüler yerine hazır köprüler kuruyor, hayatın olağana dönmesi için ağır uğraş sarf ediliyor, felaketin izleri siliniyordu.
Milletimiz ismini duymadığı, yüzünü görmediği insanlara yardım için yarışıyordu. Sahiden de “yürekler” kenetlenmişti. Muhtaçlık duyulan elbirliği, iş birliği burada sağlanmıştı.
İnsanımız büyük bir kardeşlik ve dayanışma örneği sergiliyordu. Bu aziz milletin bir ferdi olmaktan gurur duyuyor, gösterilen hassasiyetten ötürü yüreklerimiz kabarıyordu.
Bütün gün dolaşmıştık… Dışarıdan gelenler tedbiren içerilere sokulmuyor, devlet biz yeteriz diye adeta haykırıyordu. Yöre halkı çalışanlara çay servisi yapıyor, biz de ikram edilen çaylardan yudumlarken yaşanılan kıssaları dinliyor, Rabb’im’in azameti karşısında küçüldükçe küçülüyorduk.
Devletimin şefkat elinin tüm bölgeyi kuşatması gönül yaralarının sarılmasına yetiyordu.
Bir taraftan ilçe halkıyla kaynaşan gönüllerimizin güzelliğini yaşarken öteki taraftan işe yarmamanın verdiği hüzün ile akşam etmiştik.
Konakladığımız otelde çaylar yudumlanırken arkadaşlarla bölgede bütün bu yapılanlar karşısında var güçleriyle felaket tellallığı yapmaya çalışan gölgesi cüssesinden haşmetli görünen muhalefetin, bilhassa de milliyetçi! Meral Akşener’in milletin ulusal hassasiyetleri karşısındaki çıkarcı tutumu konuşuluyordu.
Ortamımız nezihti ve sakindi. Yan masada yalnız oturan ve önündeki defterine bir şeyler karlayan biri vardı. Vakit ilerliyor, sohbet kızışıyordu.
Bir orta yandaki yabancı ben de size katılabilir miyim diye sordu ve sandalyesini yanımıza çekti. Artık sohbette bir kişi artmıştık.
Kimliği meçhul zat hoş konuşuyor, kimi vakit unuttuğumuz ya da gözden kaçırdığımız siyasi notları aktarıyor, kendisini dinletiyordu. Hele Akşener’le ilgili o denli ayrıntılı bilgiler aktardı ki bütün arkadaşlarımla dinleyici pozisyonuna geçmiştik.
“Köklü siyasal geleneği, bürokraside deneyimi, gençlik dinamizmiyle Türkiye’nin beka garantisi olan MHP var çok Akşener ve müttefikleri bu aziz milletin başına bela olamayacaktır” beyanı son kelamı oldu.
Çalan telefonu ayrılık habercisi üzereydi. Bedenen ve zihnen yorgunluğun tepesini yaşadığımız için herkes kabuğuna çekilmişti.
Sonraki güne erken başlamış, alana inmiştik. Akşam sohbetimize katılan zatın bölge beşerinin kederlerini dinleyip, yaralarının sarılması için notlar alıp ilgililerle temaslara geçtiğini görür görmez şaşırmıştık.
Akşam bize kendisini dinleten, doluluğu gönlümüzü okşayan zatın MHP Genel Lider Yardımcısı Sadir Durmaz olduğunu öğrendiğimizde tebessümümüz manalıydı.
Şükür devletimiz cumhuruyla cumhurunun yanındaydı…“
KAYNAK: YENİ AKİT GAZETESİ
Yeni Akit Gazetesi muharriri Akif Bedir, bugünkü, Allah devletimize zeval vermesin” başlıklı yazısında, sel felaketinin yaşandığı Bozkurt’taki müşahedelerini aktararak, “Selin en ağır yaşandığı Bozkurt’taydık. Gördüklerimiz, duyduklarımız karşısında şoktaydık.” dedi. Bedir, “Şükür devletimiz cumhuruyla cumhurunun yanındaydı…” açıklamasında bulundu.
Akif Bedir’in köşe yazısı şöyleki:
Lise ve üniversite arkadaşlıkları saf, pak, berrak ve karşılık beklenmeyen arkadaşlıklardır. Unsurun nüfus edemediği, safi sevginin paylaşıldığı ve hiç bir niçinin bozamadığı dostlukların oluştuğu, duru ve gerçek vefanın tepe yaptığı gönüldaşlıklardır.
Birebir his sarmallarını doyasıya yaşadığımız üniversiteden arkadaşlarla her beş senede bir hoş ülkemin değişik yerlerinde buluşup eskimeyen kardeşliklerimizin, yıpranmayan dostluklarımızın, solmayan gönüllerimizin coşkusunu bir daha paylaşarak yaşıyor ve bir daha diriliş iksirini bu beraberliklerden alıyoruz.
Bu sene kümede her insanın heyecanı, sevinci ve sevinci eksikti. Kimse gülemiyor, her insanın canı üzücü biçimde sıkkındı. Yaşanan sel felaketi haliyle her insanın gündemindeydi. Beşerler ağlarken bizim kayıtsızlığımız kelam konusu olamazdı.
Gönül insanı gönlü, sofrası, kapısı ve alnı açık olandır. İnsanların acılarını ve sancılarını, sevinçlerini ve sürurlarını paylaşan, âlâ günde de makus günde de yanlarında olandır. İnsanlara ulaşmanın yolunun sorunlarını çözmekten, sıkıntılarına deva olmaktan geçtiğini bilendir.
Gün gönül insanı olma günüydü. Gönül adamı olabilmek için mağdurların yanında olmak, ellerinden tutmak lazımdı.
Teslimiyet fıtratımızda olmayan bir acziyetti. bu biçimde bu badireleri birlikte aşmak, güçlü etapları geçebilmek, belaları yenebilmek için güç birliği etmemiz kuraldı ve bizim de felaket bölgesinde olmamız ve elimizden geldiğince yardım elini uzatmamız elzemdi.
Karar verildi. Acıları ve sevinçleriyle bize sunulmuş bu hayatı dostluklarıyla anlamlandıranlar, bu sene felaketzedelere takviye verebilmek, milletin yaralarının sarılmasında güç birliği yapabilmek için Bozkurt’a gidilecekti.
Selin en ağır yaşandığı Bozkurt’taydık. Gördüklerimiz, duyduklarımız karşısında şoktaydık.
Devlet tüm takımlarıyla bir arada burada seferber olmuştu. Aç ve açıkta kimse yoktu. Devletin şefkatli eli her yere, herkese ulaşmıştı. Gezdiğimiz yerlerde milletten en epeyce duyduğumuz kelam: “Allah, devlete zeval vermesin, hükümetimiz sağ olsun, Allah devletimize güç kuvvet versin” idi.
Yollar kamyonlar, TIR’larla doluydu. Hepsi ülkenin bir köşesinden, bir belediyesinden. Yardım materyali yağıyordu, giyecekler, yiyecekler. Aklınıza ne gelirse.
Devletimiz… Bakanlar, Milletvekilleri, Vali, Kaymakam, AFAD, Kızılay, Belediyeler, Jandarma ve TSK… Yaralar sarılıyordu.
Kızılay selzedelere sıcak yemek hizmeti veriyor, Jandarma ilçede paklık çalışmalarına takviye veriyordu. TSK yıkılan köprüler yerine hazır köprüler kuruyor, hayatın olağana dönmesi için ağır uğraş sarf ediliyor, felaketin izleri siliniyordu.
Milletimiz ismini duymadığı, yüzünü görmediği insanlara yardım için yarışıyordu. Sahiden de “yürekler” kenetlenmişti. Muhtaçlık duyulan elbirliği, iş birliği burada sağlanmıştı.
İnsanımız büyük bir kardeşlik ve dayanışma örneği sergiliyordu. Bu aziz milletin bir ferdi olmaktan gurur duyuyor, gösterilen hassasiyetten ötürü yüreklerimiz kabarıyordu.
Bütün gün dolaşmıştık… Dışarıdan gelenler tedbiren içerilere sokulmuyor, devlet biz yeteriz diye adeta haykırıyordu. Yöre halkı çalışanlara çay servisi yapıyor, biz de ikram edilen çaylardan yudumlarken yaşanılan kıssaları dinliyor, Rabb’im’in azameti karşısında küçüldükçe küçülüyorduk.
Devletimin şefkat elinin tüm bölgeyi kuşatması gönül yaralarının sarılmasına yetiyordu.
Bir taraftan ilçe halkıyla kaynaşan gönüllerimizin güzelliğini yaşarken öteki taraftan işe yarmamanın verdiği hüzün ile akşam etmiştik.
Konakladığımız otelde çaylar yudumlanırken arkadaşlarla bölgede bütün bu yapılanlar karşısında var güçleriyle felaket tellallığı yapmaya çalışan gölgesi cüssesinden haşmetli görünen muhalefetin, bilhassa de milliyetçi! Meral Akşener’in milletin ulusal hassasiyetleri karşısındaki çıkarcı tutumu konuşuluyordu.
Ortamımız nezihti ve sakindi. Yan masada yalnız oturan ve önündeki defterine bir şeyler karlayan biri vardı. Vakit ilerliyor, sohbet kızışıyordu.
Bir orta yandaki yabancı ben de size katılabilir miyim diye sordu ve sandalyesini yanımıza çekti. Artık sohbette bir kişi artmıştık.
Kimliği meçhul zat hoş konuşuyor, kimi vakit unuttuğumuz ya da gözden kaçırdığımız siyasi notları aktarıyor, kendisini dinletiyordu. Hele Akşener’le ilgili o denli ayrıntılı bilgiler aktardı ki bütün arkadaşlarımla dinleyici pozisyonuna geçmiştik.
“Köklü siyasal geleneği, bürokraside deneyimi, gençlik dinamizmiyle Türkiye’nin beka garantisi olan MHP var çok Akşener ve müttefikleri bu aziz milletin başına bela olamayacaktır” beyanı son kelamı oldu.
Çalan telefonu ayrılık habercisi üzereydi. Bedenen ve zihnen yorgunluğun tepesini yaşadığımız için herkes kabuğuna çekilmişti.
Sonraki güne erken başlamış, alana inmiştik. Akşam sohbetimize katılan zatın bölge beşerinin kederlerini dinleyip, yaralarının sarılması için notlar alıp ilgililerle temaslara geçtiğini görür görmez şaşırmıştık.
Akşam bize kendisini dinleten, doluluğu gönlümüzü okşayan zatın MHP Genel Lider Yardımcısı Sadir Durmaz olduğunu öğrendiğimizde tebessümümüz manalıydı.
Şükür devletimiz cumhuruyla cumhurunun yanındaydı…“
KAYNAK: YENİ AKİT GAZETESİ