25 yıl daha sonra ortaya çıkan mektup: Kucağımda oğlum, yanımda eşimle Erdoğan elimizden tuttu
Türkiye gazetesi muharriri Yusuf Alabarda, köşe yazısını kaleme aldığı saatlerde, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Gaziantep’in düşman işgalinden kurtuluşunun 100’ncü yıl dönümü aktiflikleri kapsamında Gaziantep’te olacağı kamuoyu ile evvelinde paylaşılmış ve biliniyordu.
Gazi beratlı ve İstiklal Madalyası sahibi Gaziantep’in bölgedeki tüm vilayetlerimiz ile birlikte düşman işgaline karşı ortaya koyduğu ulu direniş, bu topraklara atılmış en güçlü tohum idi. Bugün Gaziantep, Şanlıurfa ve Kahramanmaraş üzere bölgedeki tüm kentlerimizin ismi anıldığında yüzümüze yansıyan memnunluk ve itimat, o tohumların artık koca çınarlar olduğunu bize muştuluyor.
İşte bu biçimde bir günde, Gaziantep’ten gelen bir mektup, Alabarda’yı pek heyecanlandırdı ve bunu köşesine taşımaya karar verdi.
Yusuf Alabarda’nın yayımladığı mektupta şu sözler kullanılmış:
“1995’li senelerda Gaziantep’te kendi halimde küçük çaplı bir atölyem vardı. Derken 20 yaşında evlendim. Birebir yıl birinci çocuğumuz Abdülkadir dünyaya geldi. Oğlumuz 8 aylık olunca emsalleri üzere bir gelişme kaydetmediğine şahit olduk ve çabucak hastaneye müracaat ettik. Müracaat etmesine ettik lakin koca Antep’te bir tedavi imkanı bulamadık.
Bize İstanbul’a gideceksiniz dediler.
En ufak bir hastalıkta Ankara ve İstanbul üzere kentlere taşınmak o kadar alışılmış bir şeydi ki bu biçimdelar, biz de yadırgamadık ve kabullendik çaresizce.
O periyotta hastanede muayene olmak da tedavi görmek de ateş değeri.
Elde yok avuçta yok, nasıl yaparız diye kara kara düşünürken okuldan bir hocamın bu biçimde İstanbul Büyükşehir Belediye Lideri olan Recep Tayyip Erdoğan’ı tanıdığını hatırladım. Çaldım kapısını ve kendisinden rica ederek İstanbul’da bizim elimizden tutmasını istirham ettim. Hocam, Tayyip Bey’i arayacağını ve kendisi ile İstanbul’da görüştüreceğini söylemiş oldu ve söylemiş olduğini de yaparak bizi İstanbul’a Tayyip Bey’e gönderdi.
Biz de komşulardan, eşten dosttan borç aldık, bulduk buluşturduk ve İstanbul’un yolunu tuttuk.
Kucağımda oğlum, yanımda eşim İstanbul Büyükşehir Belediyesinden içeri girdiğimizde Tayyip Beyefendi çabucak bizi makamına kabul etti. Sabırla o kadar işinin içinde bizi dinledi, kalacak yerimizin ve paramızın olup olmadığına kadar sordu ve kendi meskeninde de kalabileceklerini tabir etti.
İnanamamıştım, koskoca İstanbul Belediye Lideri, bize konutunda kalabileceğini söylüyor ve dakikalarca dinliyordu. Biz ise bir an evvelden teşhis koydurarak önümüzü görmek ve Gaziantep’e geri dönmek kaygısındaydık, ayrıyeten kimseye de yük olmak istemiyorduk.
Bizi çalışanlarından birilerine emanet etti ve Çapa Tıp Fakültesi Hastanesine gönderdi. Hastanede işler uzayınca konaklamamızı da sağ olsunlar sağladılar ve bir hafta ortasında muayene ve tetkikler sonuçlandırıldı. Konulan teşhis oğlumuzun spastik engelli olduğu ve bilinen bir tedavisinin olmadığı idi. Bize sabır ve şükür ile bu işin üzerinden gelebileceğimiz iletildi.
O denli de oldu, 22 yıl biz evladımızın varlığı için Rabb’ime daima şükür hâlinde olduk.
2017 yılında hoş oğlumuz emanetini yirmi iki yaşında sahibine teslim etti. Onunla geçen yirmi iki yılın şuuru ile Gaziantep’e bir eser bırakmak istiyorduk ki Gaziantep Valisi Davut Gül’ün ‘100’üncü Yılda 100 Hayırsever’ kampanyası karşımıza çıkageldi. Artık bu kapsamda Gaziantep’e Abdülkadirimiz için 32 derslikli bir ilkokul yaptırıyoruz.
Gaziantep’ten borç harç bularak evladını tedavi etmek gayesi ile İstanbul’a gelen bize dokunan o merhamet dolu el, bugün coğrafyanın tüm öksüzlerinin, kimsesizlerinin, garip ve gurebaya da dokunuyor.
Kendisine gönül borcumuz var ve istedik ki bu okul yardımıyla tüm evlatlarımız hem bizim gönül borcumuzdan haberdar olsun tıpkı vakitte Abdülkadirlerin artık yalnız olmadığından.
İstanbul’dan Gaziantep’e döndükten daha sonra dualarımda daima bir imkanım ve bir fırsatım olsun hem ülkeme birebir vakitte Cumhurbaşkanı’mıza şükranlarımı sunabileyim diye Rabb’imden daima niyaz ettim. hiç bir duayı geri çevirmeyen Rabb’im dualarımı kabul etti, geçen vakit ortasında bize Gaziantep’te bir iplik fabrikası sahibi olmayı ve yanımda birfazlaca insanımıza iş ve aş verebilmeyi nasip etti.
Artık Gaziantep’in düşman işgalinden kurtuluşunun 100’üncü yıl dönümü kapsamında kentimize gelen Sayın Cumhurbaşkanı’mıza şükranlarımı tüm Abdülkadirler ismine iletecek olmanın memnunluğunu yaşıyor ve Rabb’ime hamdediyorum.
Rabb’im garip gurebanın, yetimin, kimsesizin, yolda kalmışın başını okşayan hiç bir eli namerde büktürtmesin.”
“İNSAN İTİMAT KOKMALI”
Yazısının sonunda Aşık Veysel’in, “Aşk perişandır şaşkına, Hakk yardım etsin düşküne, Kerem üzere yâr aşkına, Yanan bulunmaz, bulunmaz” dizelerini hatırlatan Alabarda, “Buradan mülhem aklımızda tutmamız gereken konu, insan kıymetli koku kokabilir, sonuçta para ile satılıyor. Buram buram inanç kokuyor mu ona bakmak lazım. Önder de o denli… Mektepte yetişmiyor, kolay olunmuyor, koku üzere pazarda da satılmıyor. Dertlilerin kaygısı ile hemhal olmadan, geceyi gündüzüne katmadan, yetim başı okşamadan, aşk ile çalışmadan Yaradan kimseye muvaffakiyet de liderlik de nasip etmiyor. Zira Sünnetullah bu biçimde” tabirlerini kullandı.
Türkiye gazetesi muharriri Yusuf Alabarda, köşe yazısını kaleme aldığı saatlerde, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Gaziantep’in düşman işgalinden kurtuluşunun 100’ncü yıl dönümü aktiflikleri kapsamında Gaziantep’te olacağı kamuoyu ile evvelinde paylaşılmış ve biliniyordu.
Gazi beratlı ve İstiklal Madalyası sahibi Gaziantep’in bölgedeki tüm vilayetlerimiz ile birlikte düşman işgaline karşı ortaya koyduğu ulu direniş, bu topraklara atılmış en güçlü tohum idi. Bugün Gaziantep, Şanlıurfa ve Kahramanmaraş üzere bölgedeki tüm kentlerimizin ismi anıldığında yüzümüze yansıyan memnunluk ve itimat, o tohumların artık koca çınarlar olduğunu bize muştuluyor.
İşte bu biçimde bir günde, Gaziantep’ten gelen bir mektup, Alabarda’yı pek heyecanlandırdı ve bunu köşesine taşımaya karar verdi.
Yusuf Alabarda’nın yayımladığı mektupta şu sözler kullanılmış:
“1995’li senelerda Gaziantep’te kendi halimde küçük çaplı bir atölyem vardı. Derken 20 yaşında evlendim. Birebir yıl birinci çocuğumuz Abdülkadir dünyaya geldi. Oğlumuz 8 aylık olunca emsalleri üzere bir gelişme kaydetmediğine şahit olduk ve çabucak hastaneye müracaat ettik. Müracaat etmesine ettik lakin koca Antep’te bir tedavi imkanı bulamadık.
Bize İstanbul’a gideceksiniz dediler.
En ufak bir hastalıkta Ankara ve İstanbul üzere kentlere taşınmak o kadar alışılmış bir şeydi ki bu biçimdelar, biz de yadırgamadık ve kabullendik çaresizce.
O periyotta hastanede muayene olmak da tedavi görmek de ateş değeri.
Elde yok avuçta yok, nasıl yaparız diye kara kara düşünürken okuldan bir hocamın bu biçimde İstanbul Büyükşehir Belediye Lideri olan Recep Tayyip Erdoğan’ı tanıdığını hatırladım. Çaldım kapısını ve kendisinden rica ederek İstanbul’da bizim elimizden tutmasını istirham ettim. Hocam, Tayyip Bey’i arayacağını ve kendisi ile İstanbul’da görüştüreceğini söylemiş oldu ve söylemiş olduğini de yaparak bizi İstanbul’a Tayyip Bey’e gönderdi.
Biz de komşulardan, eşten dosttan borç aldık, bulduk buluşturduk ve İstanbul’un yolunu tuttuk.
Kucağımda oğlum, yanımda eşim İstanbul Büyükşehir Belediyesinden içeri girdiğimizde Tayyip Beyefendi çabucak bizi makamına kabul etti. Sabırla o kadar işinin içinde bizi dinledi, kalacak yerimizin ve paramızın olup olmadığına kadar sordu ve kendi meskeninde de kalabileceklerini tabir etti.
İnanamamıştım, koskoca İstanbul Belediye Lideri, bize konutunda kalabileceğini söylüyor ve dakikalarca dinliyordu. Biz ise bir an evvelden teşhis koydurarak önümüzü görmek ve Gaziantep’e geri dönmek kaygısındaydık, ayrıyeten kimseye de yük olmak istemiyorduk.
Bizi çalışanlarından birilerine emanet etti ve Çapa Tıp Fakültesi Hastanesine gönderdi. Hastanede işler uzayınca konaklamamızı da sağ olsunlar sağladılar ve bir hafta ortasında muayene ve tetkikler sonuçlandırıldı. Konulan teşhis oğlumuzun spastik engelli olduğu ve bilinen bir tedavisinin olmadığı idi. Bize sabır ve şükür ile bu işin üzerinden gelebileceğimiz iletildi.
O denli de oldu, 22 yıl biz evladımızın varlığı için Rabb’ime daima şükür hâlinde olduk.
2017 yılında hoş oğlumuz emanetini yirmi iki yaşında sahibine teslim etti. Onunla geçen yirmi iki yılın şuuru ile Gaziantep’e bir eser bırakmak istiyorduk ki Gaziantep Valisi Davut Gül’ün ‘100’üncü Yılda 100 Hayırsever’ kampanyası karşımıza çıkageldi. Artık bu kapsamda Gaziantep’e Abdülkadirimiz için 32 derslikli bir ilkokul yaptırıyoruz.
Gaziantep’ten borç harç bularak evladını tedavi etmek gayesi ile İstanbul’a gelen bize dokunan o merhamet dolu el, bugün coğrafyanın tüm öksüzlerinin, kimsesizlerinin, garip ve gurebaya da dokunuyor.
Kendisine gönül borcumuz var ve istedik ki bu okul yardımıyla tüm evlatlarımız hem bizim gönül borcumuzdan haberdar olsun tıpkı vakitte Abdülkadirlerin artık yalnız olmadığından.
İstanbul’dan Gaziantep’e döndükten daha sonra dualarımda daima bir imkanım ve bir fırsatım olsun hem ülkeme birebir vakitte Cumhurbaşkanı’mıza şükranlarımı sunabileyim diye Rabb’imden daima niyaz ettim. hiç bir duayı geri çevirmeyen Rabb’im dualarımı kabul etti, geçen vakit ortasında bize Gaziantep’te bir iplik fabrikası sahibi olmayı ve yanımda birfazlaca insanımıza iş ve aş verebilmeyi nasip etti.
Artık Gaziantep’in düşman işgalinden kurtuluşunun 100’üncü yıl dönümü kapsamında kentimize gelen Sayın Cumhurbaşkanı’mıza şükranlarımı tüm Abdülkadirler ismine iletecek olmanın memnunluğunu yaşıyor ve Rabb’ime hamdediyorum.
Rabb’im garip gurebanın, yetimin, kimsesizin, yolda kalmışın başını okşayan hiç bir eli namerde büktürtmesin.”
“İNSAN İTİMAT KOKMALI”
Yazısının sonunda Aşık Veysel’in, “Aşk perişandır şaşkına, Hakk yardım etsin düşküne, Kerem üzere yâr aşkına, Yanan bulunmaz, bulunmaz” dizelerini hatırlatan Alabarda, “Buradan mülhem aklımızda tutmamız gereken konu, insan kıymetli koku kokabilir, sonuçta para ile satılıyor. Buram buram inanç kokuyor mu ona bakmak lazım. Önder de o denli… Mektepte yetişmiyor, kolay olunmuyor, koku üzere pazarda da satılmıyor. Dertlilerin kaygısı ile hemhal olmadan, geceyi gündüzüne katmadan, yetim başı okşamadan, aşk ile çalışmadan Yaradan kimseye muvaffakiyet de liderlik de nasip etmiyor. Zira Sünnetullah bu biçimde” tabirlerini kullandı.