“Üç yüz dolar,” dedi annem gururla. “İki mezarlık vardiyası.”
Annemin iki işi var. Kuponları okula dönüş için saklıyorum. Fark etmem neden bu kadar uzun sürdü? Belki de kendimi bir klişeden başka bir şey olarak görmek istedim. Düşük gelirli, birinci nesil şemsiyesi altında yaşayan bir başka Brown. Belki annem, fazladan 20 saat olmadan iyi gümüş eşyalara parası yetmeyen başka bir kahverengi vücut olmaktan utanıyordu.
Ama bunu hiç düşünmeme gerek kalmadı çünkü mutfağı tuhaf tutuyor ve gözlerinin altındaki torbalardan hiç bahsetmedim. Meraklı gözlerden korunmak için göğsümüze bastırdığımız karanlık, kirli bir sırdı. Kimse bilmemeli (biz bile).
“Yoksul”, “evsiz” veya “dilenci” gibi her zaman bozuk bir kelime olmuştur. Cömert bağış, kayıtsız görmezden gelme, kaba alay, ama hepimizin içinde alçak bir mırıltı, ısrarlı bir “Bu senin hatan” var. Bu yüzden “yoksulluktan kaçış”, sanki canavar bir toplumun belirtisi değil, yatağımızın altındaki bir canavarmış gibi diyoruz. Hepimiz kaçmaya can atıyoruz ve kaçtığımızda da arkamıza bakmıyoruz.
Hep daha fazlası için derin bir özlem duymuşumdur. Jaylen ismimi bir basketbolcunun isminden aldım ama insanlara ismimi alakargadan aldığımı söylüyorum. İçimde adaşım gibi küçük bir kuş çaresizce uçmaya çalıştı. Utandığım için ayrılmak istedim ve kendim için daha fazlasını isteyerek herkes için daha fazlasını istemeyi unuttum.
Ama orada dururken annemi ilk kez gördüm. Satın almasındaki gururu, çökmüş yüzünü, ellerinin nasıl titrediğini ve saçlarının ağardığını gördüm. Bir gün dinlenebileyim diye her gün çalıştı. Bir cumartesi öğleden sonra ayağını hiç kaldırmadı ve bal peteğinin tadını çıkardı. Geleceğimi hediyesinden vazgeçecek kadar çok sevdi.
Hepimizin içinde bu küçük kuş var ama kuşlar sürüler halinde uçarlar (ve toplu olarak, kafesler aslında kafes değildir). Gelecek neslin işini kolaylaştırmak bizim neslimizin görevidir. Bu ağırlık utanılacak bir şey değil. gurur var
Kızlarımız ve oğullarımız çiçeklerin tadını çıkarsın diye tohumlar ekiyoruz. Çocuklarımızın hikayemize devam edebilmeleri için noktalı virgüller ekliyoruz.
Annemin iki işi var. Kuponları okula dönüş için saklıyorum. Fark etmem neden bu kadar uzun sürdü? Belki de kendimi bir klişeden başka bir şey olarak görmek istedim. Düşük gelirli, birinci nesil şemsiyesi altında yaşayan bir başka Brown. Belki annem, fazladan 20 saat olmadan iyi gümüş eşyalara parası yetmeyen başka bir kahverengi vücut olmaktan utanıyordu.
Ama bunu hiç düşünmeme gerek kalmadı çünkü mutfağı tuhaf tutuyor ve gözlerinin altındaki torbalardan hiç bahsetmedim. Meraklı gözlerden korunmak için göğsümüze bastırdığımız karanlık, kirli bir sırdı. Kimse bilmemeli (biz bile).
“Yoksul”, “evsiz” veya “dilenci” gibi her zaman bozuk bir kelime olmuştur. Cömert bağış, kayıtsız görmezden gelme, kaba alay, ama hepimizin içinde alçak bir mırıltı, ısrarlı bir “Bu senin hatan” var. Bu yüzden “yoksulluktan kaçış”, sanki canavar bir toplumun belirtisi değil, yatağımızın altındaki bir canavarmış gibi diyoruz. Hepimiz kaçmaya can atıyoruz ve kaçtığımızda da arkamıza bakmıyoruz.
Hep daha fazlası için derin bir özlem duymuşumdur. Jaylen ismimi bir basketbolcunun isminden aldım ama insanlara ismimi alakargadan aldığımı söylüyorum. İçimde adaşım gibi küçük bir kuş çaresizce uçmaya çalıştı. Utandığım için ayrılmak istedim ve kendim için daha fazlasını isteyerek herkes için daha fazlasını istemeyi unuttum.
Ama orada dururken annemi ilk kez gördüm. Satın almasındaki gururu, çökmüş yüzünü, ellerinin nasıl titrediğini ve saçlarının ağardığını gördüm. Bir gün dinlenebileyim diye her gün çalıştı. Bir cumartesi öğleden sonra ayağını hiç kaldırmadı ve bal peteğinin tadını çıkardı. Geleceğimi hediyesinden vazgeçecek kadar çok sevdi.
Hepimizin içinde bu küçük kuş var ama kuşlar sürüler halinde uçarlar (ve toplu olarak, kafesler aslında kafes değildir). Gelecek neslin işini kolaylaştırmak bizim neslimizin görevidir. Bu ağırlık utanılacak bir şey değil. gurur var
Kızlarımız ve oğullarımız çiçeklerin tadını çıkarsın diye tohumlar ekiyoruz. Çocuklarımızın hikayemize devam edebilmeleri için noktalı virgüller ekliyoruz.